Dag drie halve finale KEW piano 2021 – Power and Serenity

by Knopskaya

We zijn in de helft van pianistieke ontmoetingen met onze halve finalisten. Het zijn intense ontmoetingen, waarbij gesprekken worden gevoerd die alle emoties dragen en vertalen. De piano maakt ons allen mens, zoveel is zeker.

Wat we in de eerste ronde reeds zagen en vonden van de twee virtuozen van de dag:

  • Su Yeon Kim (Korea, °1994) maakte iedereen wakker. Een mooi evenwichtig spel, perfect spanningsveld. Mooi virtuoos, respect voor de lezing van de partituur. Ze sleepte de sfeer niet mee van de ene compositie naar de andere. De fijnste Chopin tot hiertoe. We hopen de komende week meer van haar te mogen horen. Bescheiden, correct , mooi divers pallet.
  • Tomoki Sakata (Japan, °1993) begint met een ingetogen correcte Beethoven, waarna hij extreem veel indruk naliet wat virtuoos snel vingerspel betreft. Na een etude van Chopin, wordt het enkel nog maar beter tijdens de Feux Follets en de Paraphrase op een thema van Verdi’s Rigoletto eveneens van Franz Liszt. Dit is zo’n kandidaat waarvan het onbegrijpelijk zou zijn indien we hem niet terugzagen de volgende ronde. De jury was dan ook niet karig met applaus.

Weet u wat? Geen van beiden stelde ons teleur. Men zal maar in de  jury zitten. Het enige wat er op zou zitten is genieten van het moment en de beslissing nog even uitstellen.

Mozart, die zou gewoon naar beneden kijken vanop een wolkjes. Twee concerto’s om van te dromen.

Glimlach
Su Yeon Kim werkte opbouwend en wist de emoties die ze opwekte telkens dat beetje sterker te laten doorwegen, waardoor men een ontroerende Mozart kreeg, maar ook een eerlijke Mozart. Ze bouwde de sfeer zo mooi op dat het enkel maar richting crescendo ging tijdens haar recital. Ze creëerde verwachtingen die ze ook zo mooi nakwam. De dag ervoor zagen we Marcel Tadokoro als eerste durven in dialoog gaan met het orkest. Wel, zij gaat nog dat stapje verder. Ze betrok het orkest bij ieder gevoel dat ze in de muziek stopte, en gunde hen de meest oprechte glimlach tussendoor.  Ze zette de sfeer door tijdens het concerto. Men dacht daadwerkelijk dat men de kleine Scarbo van Ravel zag rondlopen.

Dat ze de enige vrouw in de finale is, moet haar natuurlijk gesterkt hebben. Zoiets kan ook moeilijk anders. Maar het is zeker dat zij vooral een sterke en eerlijke pianiste is. En dat duurt nog altijd het langst en laat het hart openbloeien. We zien haar mogelijk terug tijdens de finale. Dat hopen we toch ten zeerste. Ze kiest dan voor het eerste concerto van Tchaikovsky.

Kracht
Tomoki Sakata wist vooral het temperament en de fantasie van Mozart naar boven te halen, het confronterende dat praat met het zachte en speelse. Hij wist dat hij goed bezig was en probeerde dan ook de sfeer op de drijven tijdens zijn concerto. Het bleef crescendo in kracht, wat echt wel in glans en briljante passages resulteerde.  Vooral het opgelegde stuk van Pierre Jodlowski en de sonate in b van Liszt waren echt stevig van aanpak . Debussy zorgde voor zalving en ontroering. Of we hem opnieuw aan het werk zullen zien tijdens de finale, hangt vooral af van wat de jury vond van al die power die plots werd losgelaten.  Dat hij voor het tweede concerto van Brahms kiest, voorspelt heel wat energie tenslotte. Laten we ervan uitgaan dat hij die in diepgang zal weten over te brengen.

 

Live volgen – telkens om 16 en 20 u, herbekijken, meer info over jury en deelnemers? Klik http://www.queenelisabethcompetition.be

Misschien houdt u ook van:

Wij gebruiken cookies om onze website en de inhoud er van te optimaliseren. Akkoord