Daniel Blumenthal: vooruitgang en experiment

by Knopskaya

De Middagconcerten van Amuz zijn behalve van topkwaliteit ook laagdrempelig – het woord laagdrempelig uiterst positief bedoeld welteverstaan. Voor een zacht prijsje kan iedereen genieten van topmusici. Bovendien leert men er telkens nog wat bij dankzij de inleidingen, verzorgd door componist Wilfried Westerlinck; men wordt zich bewust van wat men hoort. Zo verkoos pianist Daniel Blumenthal voor composities uit heden en verleden die symbool staan voor verandering.

Daniel Blumenthal is wat men respectvol een oude rot in zijn vak kan noemen. Hij was wereldwijd laureaat van wedstrijden, waaronder onze eigen Koningin Elisabeth Wedstrijd, waarin hij later als jurylid mocht zetelen. Hij nam tijdens zijn carrière maar liefst 80 albums op. Hij studeerde in Washington D.C. en Michigan, behaalde zijn doctoraat aan de Julliard School in New York. Later studeerde hij verder bij Benjamin Kaplan te Londen.

Sonates, vrijheid en experiment

Het lijkt wel een beetje een rode draad te worden door concerten  en verschenen albums van het afgelopen jaar; muzikanten willen mensen bewust maken van wat men hoort. De sonatevorm wordt meermaals terug aangehaald als voorbeeld van muzikale verandering. Ten tijde van Bach, Händel en Mozart was deze nog strak van vorm; drie of vier delen waarvan het eerste vlotter klonk en het tweede Andante of Adagio – trager dus – om stevig te eindigen. Men week niet van vaste motieven af. Beethoven (en ook Chopin en andere tijdsgenoten) veranderden dit. Blumenthal bracht om dit te illustreren twee Sonates van Beethoven, geschreven tijdens twee uit mekaar liggende periodes waarin Beethoven door een moeilijk persoonlijk parcours ging en besloot te experimenteren. Hij veranderde langzaam maar zeker het strakke schema en schreef lyrischer, voegde variaties en contrasten toe, samen met verrassende finales.

Blumenthal bracht in het teken van het experiment ook het werk van een componist van bij ons, nl. Rafaël D’Haene (geb. 1943). Zijn muziek staat symbool voor compromisloze, experimentele taal. Zijn composities zijn steeds consequent opgebouwd en bijgevolg interessant voor de alerte luisteraar. In zes korte bewegingen leerde het publiek via het stuk Sei canzone voor piano solo (1981) een componist kennen, en vooral zijn muziek. D’Haene begon zijn studies in Brussel en mocht daarna in Parijs bij niemand minder dan Henri Dutilleux studeren. Later zou hij weer naar Brussel komen om er te doceren aan het Koninklijk Conservatorium, waar Blumenthal nu ook doceert.

Een warme Kerstboodschap… sta niet stil, kijk wel om… leer en evolueer. Vrijheid!

Ad Valvas

De middagconcerten van Amuz zijn mediapartnert van het Cultuurpakt.

Tijdens de kerstvakantie gaan ze even op rust om op vrijdagmiddag 11 januari terug te keren met een concert i.s.m. het Antwerp Symphony Orchestra. Elis Erkalp – hoorn, Nana Hirade – viool en Yasuko Takahashi – piano zullen composities brengen van Clara Schumann, Johannes Brahms en C. Koechlin.

Meer informatie vindt u terug op hun website http://www.middagconcerten.be

 

Misschien houdt u ook van:

Wij gebruiken cookies om onze website en de inhoud er van te optimaliseren. Akkoord