Riverstock
Het Openluchttheater Rivierenhof wist ze dit zomerseizoen, wel te vinden – de levende legendes. Nadat Dweezil Zappa de scene al eens flink in vuur en vlam zette wat Woodstocknostalgie betreft, zorgde David Crosby (Los Angeles-1941)voor de ultieme finishing touch.
Zelfrelativering
Crosby heeft er een heel muzikaal parcours, en – hoe kan het ook anders – een heel persoonlijk parcours opzitten, waarnaar hij nog steeds verwijst tijdens en tussen zijn songs. Zo steekt hij de draak met het ouder worden en met de huidige mondiale politiek. Hij slaagt er wonderwel in om stilaan de empathie van het publiek te veroveren door kalm op te bouwen, zowel wat de nummerkeuze als het gitaarspel betreft. Zijn standpunten en levenslessen – met persoonlijke achtergrond en waarbij hij zijn fouten niet ontkent – bouwen evenredig op met de pittigheid van zijn gitaarspel en het tempo van de nummers.
Bezinning
En dan zijn er die momenten die voor bezinning zorgen, zoals het nummer Guinnevere, vol van mystiek en betovering. Even weg van de wereld en de harde realiteit. Hij noemt het zelf a weird song,
anyway… everything that I wrote myself is kinda weird and I don’t know where it’s coming from.
De uitleg is zo simpel als het complex lijkt. Het gedicht, de muziek komt naar de poëet die het ontvangt en via zijn ogen en rekening houdend met zijn eigen levensverhaal onder woorden kan brengen.
Crosby is dus geen product, Crosby is en blijft van vlees en bloed, één grote brok realiteit op het podium die omringd wordt door zijn vrienden – allen muzikanten die hij ontdekte tijdens zijn lange loopbaan en waarvan hij nog eens bevestigde welke fantastische solocarrière ze ook elk hebben.
Vrienden uit heden en verleden
De song At the Edge by CPR –CPR staat voor David Crosby, Jeff Pevar and James Raymond, die het samen schreven – werd samen met Pevar en Raymond geschreven 1998 en zette Crosby’s befaamde kopstem mooi in de verf. Vooral Pevar liet zich gelden door oprechte overgave.
Maar die I almost cut my Hair uit de Crosby, Stills and Nash periode was toch wel het pittig plezante kersje op de taart voor de die hard fans.
David Crosby and Friends
James Raymond – Keyboard
Steve DiStanislao – Drums
Mai Agan – Bass
Jeff Pevar – Guitar
Michelle Willis – Keyboards & Vocals
Het was koud, zei de man uit Californië, maar nadat hij enkele keren vrolijk vloekte op het elektrische vuurtje op het podium was het gemeende besluit er; samen met het publiek werd er flink wat warmte gecreëerd. Hij komt terug, en daar wordt op gerekend; Mr Tambourine man heeft het publiek trouwens nog te goed. A little Byrd told me so…