Acht jonge mensen stelden een programma vol oude muziek samen, op zo’n manier dat men er enkel maar vrolijk van kon worden. Oude, religieus geïnspireerde muziek die jeugdigheid uitstraalde zonder aan ernst in te boeten. Componist Dietrich Buxtehude (1627-1707) stond centraal.
De meeste muzikanten waren geen onbekenden meer. Een aantal onder hen zagen we al aan het werk tijdens de Young Masters serie van de Antwerpse middagconcerten. Eloïse Mabille – sopraan – zagen we reeds samen optreden met Antonio Garcia. Het repertoire was toen lyrischer geïnspireerd. Ook bariton Arsenis Gionis werd onlangs nog beproken i.v.m. zijn Winterreise-project samen met pianist Thomas Boodts.
Dit concert zou muziek van zo’n kleine tweehonderd jaar ouder omvatten. Niet alleen Buxtehude stond centraal, ook tijdsgenoot Agostino Steffani (1654-1728). Laat ons stellen dat zij als onecht duo zo’n beetje de voorlopers waren van dat andere onechte duo concullega’s: Bach (1685 -1750) en Händel (1685-1759). Veel van hun composities zouden trouwens geïnspireerd zijn op die van Buxtehude en Steffani. Het grote succes van Bach en Händel verschoof hun voorgangers spijtig genoeg een beetje naar de achtergrond.
En dan staan ze daar he, acht jonge mensen die er wat gaan aan doen en die wat ouds zodanig afstoffen dat de glans zonder moeite weer tevoorschijn komt. Eerst en vooral dient gezegd te worden dat er evenveel aandacht was voor het instrumentale als voor het vocale gedeelte. Wanneer er gezongen wordt, is het fout om te denken dat de andere muzikanten louter begeleiders zijn. Barokmuziek is mathematiek, iedereen is even belangrijk om de constructie te laten kloppen. Wat het instrumentale betreft, lag de nadruk op Steffani – deze schreef ook voornamelijk instrumentale composities. Wat het vocale betreft, was Buxtehude zelf koning.
De Cantate Domino Canticum Novum was een sfeervol begin voor het concert omdat alle muzikanten werden ingezet. Met het woord sfeervol, wordt sfeervol beheerst bedoeld. Mabille liet bij haar Poulenc-opvoering in Amuz horen welke kathedraal van een stem ze heeft. Ook Gionis bewees in het Antwerpse Vleeshuis het bereik van zijn diepe stem – mag ik trouwens nogmaals een pleidooi houden voor zijn correcte beheersing van de Duitse dictie. Garcia vloog er deze zomer ook stevig in met zijn cello. Maar hoe uitbundig deze muzikanten kunnen zijn, zo kunnen ze zich ook aanpassen aan een zaal met een capaciteit van vijfenzeventig personen. Toch een hele prestatie, deze beheersing exact uitvoeren met z’n achten, allen op mekaar afgestemd.
Meneren Bach en Händel, Johann Sebastiann en Georg Friedrich: Kunt u soms eens opzij gaan? Want dit oeuvre mag minstens naast uw werk prijken.
- WAT: Musica dell’Aria : Buxtehude
- WIE: Mit Taets – Mezzo, Eloïse Mabille – Sopraan, Arsenis Gionis – Bariton, Antonio Garcia – Cello, Joke Van Tilborg – Viool, Ophélie Sanchez – Viool, Eleni Tsiotsiou – Altviool, Anna An – Clavecimbel
- WAAR: Opus4, Antwerpen
- WANNEER: Zondag, 21 januari 2018
- Foto’s: © Johannes De Jongh