Het Antwerpse Opus4 is een ontmoetingsplaats van kunstminnende mensen, maar ook van generaties. Regelmatig gaan er concerten door waarbij professoren van het Antwerpse Conservatorium laten zien wat de studenten in hun mars hebben.
Zo ook Tatiana Samouil en haar leerlingen. Ze kwamen met velen en vielen allemaal op hun eigen specifieke manier op. Samouil zelf volgde les aan de Conservatoria van Moskou en Brussel. Ze was laureate in vele (internationale) wedstrijden, waaronder ook onze eigen Koningin Elisabeth Wedstrijd. Naast solo treedt ze ook op met ensembles zoals het Malibrankwartet.
De avond werd ingezet met de elfjarige Elen Shahinans. Zij bracht op overtuigende en vooral zeer mature wijze de Carmen Fantasy van Franicek Drdla. De dertienjarige Alexandra Cooremans deed de verwondering nog verdergaan door op minstens even verbluffende, maar vooral fijnzinnige wijze de eerste beweging uit het vijfde vioolconcerto van Vieuxtemps uit haar viool te toveren.
De twee jonge freules werden opgevolgd door een aantal oudere studenten. Zo was er Wolfram Van Mechelen die vooral op zeer gevoelige wijze de Sérénade Mélancolique van Tchaikovsky de zaal in de oren van het publiek liet vloeien. Vooral bij hem kwam een zekere kwetsbare gevoeligheid naar voor. Hij speelde met een glimlach die op pure wijze zijn speelvreugd weergaf.
Om van de emotie te bekomen speelden David C.Salom de eerste beweging uit het vierde concerto voor viool van Wolfgang Amadeus Mozart en Alma Vervoort de Havanaise van Camille Saint-Saëns.
Pianiste Stephanie Proot begeleidde de studenten de hele avond door op toegewijde wijze. Violisten en pianist waren evenwaardige partners. Aan dit geslaagd recital was met man en macht gewerkt, zoveel was zeker. Toch ging Proot even terug de zaal in want Edgar Gomes zou solo de Last rose of summer van Ernst brengen. Fijnzinnig en sereen, lieflijk ook.
Anouk Lapaire uit de eerste master speelde Beethoven, de eerste beweging uit de achtste sonate for viool en piano. Zij viel vooral op door haar grote exactheid en dan ook de enige die van de partituur speelde.
Jeroen De Beer was ontwapenend jong geweld. De eerste beweging van het eerste vioolconcerto van Sibelius bracht een nieuw geluid die avond. Hij vertegenwoordigde diegenen met een meer actuele kijk en legde zo het accent op de veelzijdigheid van Samouils studenten en op Samouil zelf als veelzijdige pedagoge.
Zijzelf nam vervolgens het woord en speelde samen met een groot deel van haar leerlingen (Anouk Lapaire, Teresa Silva, Mireia Careras, Estelle Lucas, Ruth Bouckaert, Wolfram van Mechelen, Edgar Gomes) De Winter van Antionio Vivaldi.
Afsluiten deed ze met een wel heel bijzondere verrassing. Ze had speciaal voor het recital wat ingeoefend dat ze nog niet voorheen had gespeeld, nl. Paganiniana van Milstein. Een mooi gebaar was dit; ook pedagogen blijven immers studeren. De elegante verschijning die Samouil is, werd geaccentueerd door haar blijvende hunker naar meer doorgronding en exploratie
WIE: Tatiana Samouil en studenten WAT: recital WAAR & WANNEER: Opus4, Antwerpen – 17 december 2016