Componist Wilfried Westerlinck (geb. 1945) speelde als geboren Leuvenaar thuis, tijdens de Pulcheria-concertreeks in het Hollands college. Pulcheria is trouwens de oude benaming van het gebouw, voor de zusters van Paridaens het omvormden tot klooster. Een prachtig rustiek kader voor een dito concert trouwens waarbinnen stijlen uit heden en verleden werden verenigd op een late zondagvoormiddag.
Westerlinck begon zijn studies aan het Leuvense stedelijke conservatorium, om vervolgens te gaan studeren in Brussel en Antwerpen. Orkestdirectie volgde hij zelfs te Monte Carlo. Hij bouwde een carrière uit als producer kamermuziek voor Radio 3, het huidige Klara. In die functie zette hij zich bijna bovenmenselijk in om het werk van Vlaamse, Belgische componisten te verdedigen. Ook maakte hij – naast vele andere projecten – een 50-delige reeks rond het werk van Béla Bartók, van wie er trouwens tijdens dit concert het eerste strijkkwartet zou opgevoerd worden. De coronatijden zorgden voor een vervanging binnen het Sonoro Quartet, waardoor er voor Beethoven werd gekozen. Niet minder kwalitatief, maar niet iedere muzikant kan op een paar dagen tijd Bartók uit zijn mouw schudden. We houden het te goed – een goede reden om naar een volgend concert te komen. Het oeuvre van Westerlinck loopt inmiddels op naar 100 werken, waarbinnen hij een geheel eigen levendige stijl ontwikkelde met rijke knipogen naar zijn voorgangers binnen de Belgische muziek.
Het Sonoro Quartet bestaat uit vier jonge muzikanten – violisten Mona Verhas en Jeroen De Beer, altvioliste Amaryllis Bartholomeus (vervangen) en cellist Paul Heyman. Allen studeren te Amsterdam aan de Nederlandse Strijkkwartetacademie bij o.a. leden van het Quator Danel. Op dit moment wordt het quartet, ondanks hun jonge bestaan, in tal van Belgische en Nederlandse concertzalen. Ze mochten de première verzorgen van het eerste strijkkwartet van Eric Domenech op het Beethoven-festival te Bonn. Het optreden werd uitgewonden op de SWR-televisie.
De Landschappen-reeks van Westerlinck zet steeds een andere groep van instrumenten of een andere samenstelling van instrumenten in de kijker. Zo begon het ooit bij blazers, werd zijn Landschappen VIII geschreven voor saxofoon en strijkers en werd deze Landschappen VI geschreven voor strijkkwartet. Een stuk vol instrumentale dialoog waarbij instrumenten het beurtelings van mekaar overnemen in een soort van hoofdrol tegenover de drie anderen, om dan hier en daar samen akkoord te gaan. Een interessante instrumentale levendige woordenwisseling. De Summer music voor twee violen, uitgevoerd door Mona Verhas en Jeroen De Beer, bestaat uit vier bewegingen waarbinnen elementen ludiek worden uitgewisseld, overgenomen. Soms plagerig en speels, af en toe zelfs ontroerend, als in een spel tussen geliefden. De tweede beweging verwijts naar de melodie van die nachtegaele.
Het Strijkkwartet Nr. 11 in f klein, opus 95i van Beethoven bestaat uit vier bewegingen, werd voltooid in 1810 en opgedragen aan zijn goede vriend Nikolaus Zmeskall, een vriend van Van Beethoven die cello speelde. Het was de periode waarin Beethoven zelf werd afgewezen door Therese Malfatti, en waar hij zijn hart over uitstortte bij Zmeskall. Vermoedelijk komt van daar het ietwat gejaagde karakter van de compositie, die kwa levendigheid – het sleutelwoord tijdens dit concert – perfect bij de composities van Westerlinck paste.
Uw zondagochtenden muzikaal opvullen? Bezoek deze unieke locatie via http://www.kuleuven.be/metaforum/agenda