715
De derde dag vangt aan. Net zoals gisteren zijn er maar liefst dertien kandidaten te horen. Het begint allemaal wat op te schuiven. Misschien heeft u die ene kandidaat gehoord waar nog niemand tot vandaag aan kan tippen of misschien bent u de eerste kandidaten al vergeten op enkelen na. Sowieso werd het een derde dag waar tijdens enkele kleppers van formaat hun opwachting maakten. Alle kaarten liggen nog open.
- Leonardo Pierdomenico (Italië, °1992) liet ons genieten van dé perfecte Haydn, de beste tot hiertoe. Licht, secuur, speelt en vrolijk. Italiaanse finesse. Toch was zijn uitvoering van de Etude in C van Chopin eerder zwaar, zelfs wat lomp. Een stevige Rautavaara ging een rijke Skryabin vooraf.
- Aaron Kurz (Verenigde Staten van Amerika, °1995) is zo’n kandidaat die gewoon pure expertise uitstraalt. Haydn, Chopin, Ligeti. Alles dik ok, fijn gekaderd. Iedere stijl trouw nageleefd, samen met de lezing van de partituur. Hypercorrect allemaal zonder extra overdrijvingen. Hem zien we mogelijk terug. Meer moet dat niet zijn. Eigenlijk best geweldig.
- Ilya Shmukler (Rusland (Federatie), °1994) speelt alles met extreme overgave, Russisch temperament overheerst Beethoven, maar maakt die Liszt en vooral die Schumann zo zacht en mooi belevend. Als de jury gaat voor pure passie en overgave, zien we hem terug. Een bijzondere ervaring om aan het werk te zien.
- Nathan Ben-Yehuda (Verenigde Staten van Amerika, °1994) gaat voor nieuwere klanken en contrast, gecombineerd met toch wel een ferm staaltje virtuositeit. Sublieme Beethoven en Ligeti. Een pianist die alles tot in het kleinste nootje laat kloppen.
- Seolhwa Kim (Korea, °1993) benadert de piano met liefde met een vederlicht touché en zorgt aanvankelijk toch wel voor een liefdevolle betovering. Toch miste de Chopin aan glans en klonken de Skryabin en de Messiaen te ruw.
- Tomoki Sakata (Japan, °1993) begint met een ingetogen correcte Beethoven, waarna hij extreem veel indruk naliet wat virtuoos snel vingerspel betreft. Na een etude van Chopin, wordt het enkel nog maar beter tijdens de Feux Follets en de Paraphrase op een thema van Verdi’s Rigoletto eveneens van Franz Liszt. Dit is zo’n kandidaat waarvan het onbegrijpelijk zou zijn indien we hem niet terugzagen de volgende ronde. De jury was dan ook niet karig met applaus.
- Giuseppe Guarrera (Italië, °1991) , wat een fijne concertpianist. Een prachtige Beethoven – de eerste die echt in het geheugen blijft hangen. Stevig gespeeld, maar het klopt in het plaatje. Liefde voor de partituur is absoluut ontroerend. Dat zich dit verder zette met glans tijdens de Sonetto 104 del Petrarca van Franz Liszt is zo voelbaar. Naar deze man kunnen we uren luisteren.
- Salih Can Gevrek(Turkije, °1992) Brengt een correct spel, en heeft af en toe toch last van zenuwen. Wanneer hij die kan opzij zetten, weet hij klaterende passages voor de dag te toveren. Hij begint ook steeds heviger te spelen. Een kandidaat die we onder andere omstandigheden eens opnieuw willen horen.
- Eylam Keshet (Israël, °1992). Weeral zo’n vingervirtuoos dus. Wees maar eens jurylid deze dag. Vooral de Haydn laat een sterke indruk na. Zelfzeker, vol overtuiging. Technisch zo top dat het niet erg is dat het tijdens zijn uitvoering van Chopin en Rachmaninov wat meer mocht blinken.
- Keigo Mukawa (Japan, °1993) straalt vooral rust uit beroert de toetsen met liefde. Maar soms weer een beetje te zacht waardoor het contrast wat verloren ging. Vooral een gemiste kans tijdens zijn opvoering van Debussy’s Feux d’artifice.
- Sergei Redkin (Rusland (Federatie), °1991) is geen onbekende in ons land. Hij treedt onder andere op met de organisatie Arte Amanti, een concertorganisatie voor jong toptalent. Eindelijk, een Chopin zoals Chopin hoort te klinken. Mooi, ingetogen, gebalanceerd. Geen krachtspel. Zen. En enkel zo kan alles vloeien.
- Jean-Paul Gasparian (Frankrijk, °1995) lost de hoge verwachtingen ook moeiteloos in. Hij was reeds vorig jaar gespot in ons land om er o.a. een recital te geven in de reeks Piano achter het Gravensteen. Hij vat het allemaal ernstig op, hetgeen resulteert in grote diepgang zonder veel gebaren. U mag mee binnenkijken in zijn leefwereld die hij u met glans laat horen tijdens Chopin en Beethoven en laat u genieten van de complexiteit van klanken van Skryabin..
- Maxime Alberti (Frankrijk, °1991) is toch wel een fijnproever, gezien hij er een Szymanowski tussen piert om het zo te zeggen. En die brengt hij ook vol overgave. Hij straalt eenvoud uit en wordt sterker terwijl hij van Beethoven over Szymanozski naar Rachmaninov toeleeft. Een kandidaat waar men moeilijk een vinger kan op plaatsen.
Het was eigenlijk best een uitputtingsslag, om ineens zoveel pianisten te zien waarvan er maar twaalf mogen doorgaan naar de halve finale. Nog 24 kandidaten te gaan…
Meer info http://www.queenelisabethcompetition.be