De harp, wanneer men het woord nog maar uitspreekt zit men al in een andere wereld en voelt men mysterie en schoonheid. Zo ook tijdens het middagconcert in Amuz op vrijdag l.l.
Het programma werd ingezet door een strijkkwartet van vier vrouwelijke muzikanten van het Antwerp Symphony Orchestra: Natalia Tessak, viool – Xu Han, viool – Marija Krumes, altviool – Claire Bleumer, cello en werd later vervoegd door Samia Bousbaïne, harp.
Aangevangen werd met Crisantemi van Giacomo Puccini (1858 – 1924) in een versie voor strijkkwartet. Puccini staat het meest gekend als operacomponist. Dit instrumentale werk was daarom een fijne ontdekking. De compositie werd door de jonge Puccini in 1890 geschreven en duurt slechts zeven minuten. Zijn melancholie en lyriek is er al totaal in weer te vinden. De violen dienen daarbij als fictieve zangstem, wat tijdens dit concert mooi tot uiting kwam. Het thema werd trouwens enkele jaren later (1883) verwerkt in zijn opera Manon Lescaut en weerklinkt terwijl zij haar dramatische einde vindt in de desolate woestijn.
De weemoed die in Crisantemi duidelijk voelbaar is (D min als toonaard), is perfect terug te vinden in het Strijkkwartet nr. 15 van Wolfgang Amadeus Mozart (1756 – 1791) in vier bewegingen. Hij droeg het werk oorspronkelijk op aan Joseph Haydn, maar zou het beëindigd hebben terwijl zijn vrouw Constanze in de kamer naast hem de bevallingspijnen doormaakte bij de geboorte van hun eerste zoon Raimund in 1783. Tijdens de eerste beweging zou men haar schreeuwen kunnen waarnemen. De jongen stierf trouwens zeer jong.
Melancholie meester, dus tijd voor de harp. Dit instrument kan en mag je nooit zomaar op het publiek loslaten en dat beseften de muzikanten van vrijdag maar al te goed. De Danse sacrée et profane voor harp en strijkkwartet uit 1904 van Claude Debussy (1862 – 1918) zorgde voor mystiek en pure betovering dankzij de lyriek binnen het doorleefde spel van harpiste Samia Bousbaïne. Het werk werd in opdracht van Pleyel geschreven, vlak nadat Debussy Pelléas et Mélisande creëerde. De bedoeling was de concurrentie met de diatonische harp aan te gaan. Het resultaat was pure mystiek.
Het werd een middagconcert met de eeuw als centraal thema. Twee werken die exact honderd jaar verschillen gevolgd door een componist die exact honderd jaar geleden het aardse leven verliet. Een mystieke bedoeling? Misschien een verborgen uitnodiging tot vervolg.
De middagconcerten zijn mediapartner van Klassiek Centraal.
De volledige programmering kunt u hier terugvinden.
- WAT: middagconcert AMUZ
- WIE: Natalia Tessak, viool – Xu Han, viool – Marija Krumes, altviool – Claire Bleumer, cello, Samia Bousbaïne, harp (Antwerp Symphonic Orchestra)
- WAAR: Amuz, Antwerpen
- WANNEER: 23 maart 2018
- Foto: © Klassiek Centraal