Tuba Skinny brengt je terug naar de French Quarter in New Orleans. Sluit je ogen en je proeft de beignets van Café du Monde, ademt de vochtig warme lucht boven de Mississippi en in gedachten loop je, rustig flanerend, door Bourbon Street met straatmuzikanten om je heen.
De Band
Tuba Skinny ontstond uit een conglomeraat van straatmuzikanten die elkaar terugvonden in de straten van New Orleans. Na verloop van tijd werd het van een losse groepering met wisselende bezetting een vaste groep musici die een mengeling brengen van blues, ragtime, jazz en bluegrass, onder de kundige leiding van Shaye Cohn die de band moeiteloos in toom houdt. De tijdloze muziek wordt door de band op een meesterlijke manier tot leven gewerkt; of het nu nummers uit de jaren 30 zijn van de vorige eeuw of eigen composities, telkens weer klinkt de New Orleans “twang” die de klank zo uniek maakt.
De groep is momenteel aan het toeren in Europa en het was dus een uitgelezen kans om hen aan het werk te zien. Ze brachten een mix van eigen nummers en oude nummers die ze uit de vergetelheid oprakelden. Je hoeft dus niet naar Tuba Skinny te gaan om opnieuw een renditie te horen van een nummer dat je al op 101 platen vond. Ze zoeken er de pareltjes uit die iets minder voor de hand liggen. Melancholie ten top ; gebroken harten, eenzame vrouwen die vergeefs wachten op een man, en hier en daar een iets opgewekter nummer. De stem van Erika Lewis en Greg Sherman klinken alsof ze opgroeiden in doorrookte kroegen en van kindsbeen af whisky dronken; ze passen naadloos in de sfeer.
Het concert
Het begin van het concert kwam wat traag op gang; het was voor de band de derde maal dat ze het podium beklommen die dag. Eens ingespeeld leken ze er allemaal wat meer zin in te krijgen en werd de stijl en sfeer iets losser en minder gedirigeerd. De solos wisselden zich af volgens een vast stramien, van links naar rechts kregen we een klarinet solo – de klarinetist was overigens excellent virtuoos – , gevolgd door de bandleader op cornet waarna achtereenvolgens trombone, tuba en gitaar en banjo de spotlight kregen, daarna was het – soms – de beurt aan de enthousiaste (en zo weggelopen uit een Tim Burton film) Robin Rapuzzi die op een wasbord het beste van zichzelf geeft. Qua arrangementen kon het dus soms iets afwisselender.
Tuba Skinny is nog enkele weken in Europa, al moet je er wel voor naar het buitenland maar mocht u in de buurt zijn van een van hun optredens, zeker aan te raden. Ontdek hen vooral op YouTube, waar een grote collectie nummers terug te vinden is en een nog grotere schare trouwe volgelingen. In Juni en Juli zullen ze te zien zijn op “Ashtonia” in Nederland.
foto credits: May Photography