Pianist Liebrecht Vanbeckevoort zit vooral nog in het collectieve geheugen als laureaat en publiekslieveling binnen het Koningin Elisabeth Wedstrijd-gebeuren in 2007. Inmiddels is hij een veelvoud van de talenten die hij destijds tentoonspreidde. Als internationaal concertpianist, weet hij zijn lyriek in zowat alle sub-genres van het Klassiek als visitekaartje stijlvol in te zetten. Daarom was de keuze voor een programma rond de fantasieën van verscheidene componisten onder de titel Quasi una Fantasia de perfecte keuze voor dit concert.
Ook componisten zijn mensen. Mens zijn betekent ook zich kunnen loswrikken uit een bepaald keurslijf om zijn of haar eigen identiteit ten volle te kunnen beleven, ook muzikaal. Zoals een mens danst op muziek en de handen meebeweegt met de emotie die de muziek teweegbrengt, zo ook leeft een muzikant en componist op tijdens het beleven van nieuwe klanken die het gemoed verheffen. Zo zijn fantasieën belevenissen van componisten, tussen de vaste stramienen door, die later zouden leiden tot de lyrische sonatevorm. Meestal beginnen ze ingetogen om te ontaarden in explosies van gevoelens.
Voor dit concert werd gekozen om te beginnen met de Fantasie in c, KV 475 van Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791) uit 1785. Deze bestaat uit vijf bewegingen die totaal van mekaar verschillen, zelfs in toonaard, maar waar componist en uitvoerder zich in een enkele geluidstrance doorheen werken. De Sonate nr. 13 in Es, opus 27 nr. 1 Quasi una Fantasia van Ludwig van Beethoven (1770-1827) bestaat uit vier bewegingen en werd opgedragen aan Joseph Haydn. Alles begint traag en ietwat improvisatorisch om virtuoos te besluiten, net zoals Beethoven ook de beroemde Mondscheinsonate schreef, die aan het eind van dit concert als toegift werd gebracht.
Het was echter de muziek van Frédéric Chopin (1810-1849), de meester van de open emotie en losgeslagen fantasie, die het concert tot een apotheose leidde. De uitvoering van de Fantasie-Impromptu in cis, opus 66 posth., gevolgd door de Fantasie in f, opus 49, was zo lyrisch en technisch perfect, dat men enkel nog ja kon knikken en beamen. Het bewijst trouwens het grote pianistieke talent van Vanbeckevoort. De linkerhand moet drie opeenvolgende noten verwerken terwijl de rechterhand dit met vier noten dient te doen, en toch gebeurde alles met de grootste naturel.
Componist en pianist laten zich binnen fantasieën “eens goed gaan”, wat Liebrecht Vanbeckevoort professioneel heeft weergegeven door telkens terug in de huid van de componist te kruipen en zich mee te laten slepen om zo de muziek ook onder het vel van het publiek te laten kruipen. Kiekebish, on dit à Bruxelles.
Mais on était à Anvers. De Middagconcerten van Antwerpen gaan door op vrijdagmiddag in Amuz. Let op, door de coronamaatregelen is reserveren noodzakelijk geworden. Meer info via http://www.middagconcerten.be
Op vrijdag, 18 september brengen sopraan Anne Cambier en pianist Nicolas Callot liederen van Schubert.
De Middagconcerten van Antwerpen zijn mediapartner van Cultuurpakt
Artistiek Directeur: Luk Callens
Inleiding: Wilfried Westerlinck