Het Ensor Strijkkwartet is met hun kwartetkunst de laatste twintig jaar een vaste waarde binnen het Vlaamse klassieke muziekgebeuren, hetgeen ze ook op internationale podia bewezen. Samen met de eveneens Belgische cellist Johannes Burghoff, wiens hart eveneens aan de kamermuziek toehoort, brachten ze het enige strijkkwintet – D956 – op.post.163 – dat Frans Schubert (1797-1828) ooit schreef, nauwelijks enkele maanden voor zijn dood.
Franz Schubert voelde de energie letterlijk wegebben aan het einde van zijn leven, maar toch liet hij het zijn productiviteit niet beïnvloeden. Tijdens die laatste periode, was hij zich gaan specialiseren in een aantal disciplines zoals het contrapunt, om zijn composities optimaal te kunnen verfijnen. Hij vervolledigde tijdens diezelfde periode de Schwanengesang-cyclus en schreef zijn laatste drie pianosonates. Hij liet zich daar duidelijk bij inspireren door componisten uit het verleden. Zo voegde hij voor dit kwintet een extra strijker in de lage tonen toe, een cello, zoals Luigi Boccherini dit al eerder deed. Toch was het bij de vroege composities zo dat deze extra strijker een altviool was, geïntroduceerd door Mozart en verdergezet door Beethoven. Zo zette Boccherini de cello destijds ook in. Schubert haalde mogelijk lijk zijn inspiratie voor een nog iets lagere stem bij de Britse componist George Onslow, die een contrabas inzette bij zijn strijkkwintetten. Het strijkkwintet in C zou pas 23 jaar na Schuberts dood voor het eerst worden opgevoerd. Het zou nog twee jaar langer duren eer het zou worden gepubliceerd.
Een heel verhaal, en dat is ook de maar liefst ca. 54 minuten durende compositie in vier bewegingen met mooie diepe tonen. Behalve Schuberts gekende melancholie – zijn muzikale zielenroerselen worden wel eens vergeleken met de grilligheid en melancholie van schilder Vincent van Gogh – bevat deze compositie een behoorlijke portie spanning, een zekere opgejaagdheid die het begrip van het mooie lijden nog een extra gezicht geeft – onmacht die ontroert omdat ze tegelijkertijd troost. Sereen en treffend gebracht door de muzikanten van het Ensor Strijkkwintet en Johannes Burghoff.
Het middagconcert van 21 februari trakteerde de bezoeker een uur lang op een reis naar de Romantiek – een reis naar eigen hart, verleden, verwondering, vragen van waarom… de mens die zichzelf vindt en vervolgens mag rusten.
De Middagconcerten van Antwerpen zijn mediapartner van Cultuurpakt: http://www.middagconcerten.be
Op vrijdag 6 maart speelt het pianoduo Mephisto – Katrijn Simoens en John Gevaert – werk van Rachmaninov, Dvořák en Schulhoff.