Afgelopen weekend liep het weer storm in het Brusselse Kasteel Karreveld, waar de schuur – die er alles behalve schuurachtig uitziet, maar een sfeervolle evenementenruimte met zeer goede akoestiek is – drie dagen lang the place to be was voor iedere melomaan of liefhebber met een hart voor kamermuziek.
Artistiek Directeur en pianist Julien Beurms maakte er samen met zijn enthousiaste team vrijwilligers – waaronder in het bijzonder zijn moeder die absoluut een eervolle vermelding verdient – opnieuw een evenement van waar men zich vriend voelt in een huis van professionals.
Op vrijdag en zaterdag passeerden Shadi Torbey-zang, Lucas Blondeel-piano, Roeland Hendrikx-klarinet en Nicolas Dupont-viool reeds de revue. Vrijdag werd Schuberts Schwanengesang vertolkt, zaterdag was het de beurt aan Brahms, Debussy en Stravinsky.
Over sonates, Bach en Beethoven
Het Pakt was dus zondag aanwezig, tijdens de opvoering van sonates drie, vier en vijf van Ludwig van Beethoven (1770-1827) voor cello en piano, uitgevoerd door cellist Sébastien Walnier en pianist Alexander Gurning.
Maar wat geeft de sonates van Beethoven nu zo’n speciaal karakter? Dat is het feit dat ze de eerste sonates waren waarin de componist zich volledig liet gaan in functie van zijn gevoel en fantasie. De sonatevorm ontstond tijdens de barokperiode en kende aanvankelijk een klassieke vorm; drie of vier delen waarvan het eerste het thema bevatte gevolgd door een rustigere passage om sfeervol te eindigen. Beethoven was de eerste componist die van dit strakke schema – die componisten zoals Bach en Mozart volgden – afstapte. Chopin zou hem hierin volgen. En maar goed ook. Geen romantiek zonder fantasie.
Duo Walning
De aanpak van het duo Walnier-Gurning was een unieke beleving. Walnier is alles behalve een onbekende binnen de kamermuziekscene – zijn grote passie. Hij is solist bij het Koninklijk Orkest van de Munt en speelde samen met namen als Jean-Claude Vanden Eynden en Frank Braley. Op het eerste gezicht zijn beide muzikanten tegenpolen, wat de muziek een verrassend versterkend effect opleverde. De jonge pianist heeft zowel Slavische als Indonesische roots. Hij studeerde in Brussel en Moskou. Dat dit voor enige temperament zorgt moet ik u niet vertellen. Toch, alles was uitgemeten. Walnier is eerder het type kamermuzikant die opgaat in romantiek en weemoed. De combinatie deed alles. Gurning speelde karaktervol, maar gevoelig. Het is geen sneltrein. Gevoelige passages werden met zijden handschoentjes behandeld, waarop Walnier extra gevoelig inspeelde.
Het duo nam onlangs samen met violist Lorenzo Gatto een cd bij het label Cypres op – Morgen – met muziek van Richard Strauss. Meer hierover kunt u terugvinden op de website van Walnier: https://www.sebastienwalnier.com/discographie
Open visie
Het slotconcert werd dit jaar iets intiemer georganiseerd, less was terecht more. Voor volgend jaar zien de kaarten er trouwens ook goed uit. Het eerste weekend van oktober zal Kasteel Karreveld weer vollopen. Er zal gespeeld worden met stijlen, waaronder jazz. En kijk, maken cross-over projecten deze wereld niet enkel beter?