De Young Masters-reeks van de middagconcerten in AMUZ werden door een zeer dynamisch stel jonge muzikanten afgesloten: Işıl Bengi aan de piano en Paul Heyman aan de cello. Ze vormen sinds 2014 een duo.
Beiden studeerden ze bij grootmeesters in binnen- en buitenland, waar ze ook concerteren. Zo studeerde Bengi bij Jean-Claude Vanden Eynden en Piet Kuijken. Heyman studeerde in Zürich bij Raphael Wallfish af met maar liefst 100 procent.
Onderzoek
Het werd een middag vol ontdekkingen. Zo werd er aangevangen met de Sonate in sol klein opus 65 in vier bewegingen van Chopin (1810-1849). Het was de enige sonate die de componist schreef die niet voor piano solo was bestemd. Het klonk op de laatste beweging na ook niet helemaal Chopin. Dit lag welteverstaan aan de partituur en nog niet in het minst aan de muzikanten, die een voortreffelijke prestatie leverden. Het maakt allemaal namelijk deel uit van het doel van dit duo; samen met het publiek het hele repertoire voor piano en cello doorkruisen.
Men ervoer meteen het accent van Chopin. Deze sonate was bestemd voor piano en cello, niet voor cello en piano. Chopin zelf legde de nadruk op zijn lievelingsinstrument. Toch klonken de cellopartijen eerder als afkomstig uit de Duitse school. Een experiment van de componist?
Tussen de twee grote en speciale composities van de middag door werd de acht minuten durende Variations concertantes opus 17 van Felix Mendelssohn (1809-1847) gebracht. Het is een klassiek thema dat telkens andere atmosferen oproept tijdens zijn variaties. Gepassioneerde stukken werden afgewisseld met speelse -pizzicato- accenten, soms ontstond er een lieflijke overgang.
Het merkwaardigste stuk van dit concert was de Sonate voor cello en piano van Francis Poulenc (1899-1963). Deze sonate kent drie bewegingen; Allegro – Tempo di marcia, Cavatine en Ballabile. Het werd tijdens WO II geschreven in samenwerking met de Franse cellist Pierre Fournier. Het thema is klassiek, maar wordt vaak onderbroken door bizarre geluiden en niet onmiddellijk plaatsbare onderbrekingen en zelfs schijnbewegingen. Er zijn zowel verwijzingen naar dansen – Ballabile – als naar militaire marsen – Tempo di marcia. Deze compositie is een echte uitdaging voor het oor. Iedere variatie werd binnen zijn stijl prachtig genuanceerd door Bengi en Heyman.
Op zeven september zet het Cultuurpakt alvast het middagconcert op de agenda waarin Kiyotaka Izumi en Polina Chernova Mendelssohn en Durlet zullen spelen.
Meer info over het nieuwe seizoen middagconcerten in Amuz? http://www.middagconcerten.be