Foto: Danielle Meert.
Kamermuziekfans werden reeds enkele maanden enthousiast gemaakt via flyers en sociale media. Artistiek Directeur Marc Sabbah en co-organisatrice Pamela Poté lieten hun publiek genieten van ludieke voorsmaakjes van hun festival, dat volledig in het kader zou staan van kamermuziek voor strijkers.
Het concept van het festival staat symbool voor samenhorigheid en duurzaamheid op alle vlakken. Niet enkel de muziek vulde deze mooie gedachte in, maar de intentie werd ook volbracht dankzij de(culinaire) nevenactiviteiten tijdens het weekend van 10 en 11 augustus 2019 op kasteel Bouchout te Meise. Zo werd er gezorgd voor een evenement zonder onafbreekbare wegwerpprodukten zoals plastic. Tijdens de pauze kon men van huisgemaakte hummus genieten of van een kaasplankje op zelfgemaakte plankjes, voorzien van logo, uit gerecycleerde wijnkisten met daarbij zelfgemaakte confituur. Wie er niet genoeg van kon krijgen, kon een bokaal confituur of een zakje zelfgebakken koekjes extra aanschaffen om thuis na te genieten. Want daar draait het tenslotte allemaal om; samen genieten. Cultuurpakt was aanwezig tijdens de eerste dag van het festival.
Marc Sabbah is behalve begenadigd altviolist een regelrechte krak in het samenstellen van programma’s waar een interessant verhaal achter schuilgaat. Tijdens dit festival was het niet anders. Behalve het feit dat hij composities en componisten zorgvuldig uitzocht, deed hij hetzelfde met de uitvoerende muzikanten. Hij ging niet alleen voor een aantal van de beste jonge talenten van dit moment, maar voor eveneens voor de meest pretentielozen. Dit resulteerde telkens weer in een oprecht resultaat, waarbij vitten over kwaliteit enkel maar muggenzifterij en egotripperij zou zijn.
Want het is zo: onze nieuwe generatie muzikanten heeft het misschien beter begrepen dan de vorige. Het zomerseizoen is goed gevuld met optredens van vooral jonge muzikanten en het valt vooral wat kamermuziek betreft erg op dat er een nieuwe beweging lijkt te zijn ontstaan. Net zoals Sabbah en violist Nicolas Dupont zich ook af en toe in hedendaags vaarwater begeven, deed iedere jonge componist dit in zijn of haar tijd ook. Dus is het misschien tijd dat we muziek leren lezen door de bril van ons jong geduld. U leest het goed, jong geduld in plaats van jong geweld. Het viel vooral tijdens de opvoering van het Strijkkwintet nr. 2 in G opus 111 van Johannes Brahms op. De muzikanten lieten de muziek ademen, gingen voor de volle samenklank op het juiste moment, van waaruit een verhaal weerklinkt. Deze zomer hoorde ik Brahms voor het eerst met het publiek praten. En ik kan het u verzekeren; hij vertelde me zoveel meer dan men van die strenge man met zijn baard ooit kon vermoeden. Ook Schubert spreekt de jongste jaren zoveel meer tot de verbeelding. Men zou zich bijna gaan afvragen of het een noodzaak is binnen een veel te snelle maatschappij, dat de jongste generatie van klassiek een duidelijk antwoord geeft, recht uit de ziel gegrepen.
Duurzaamheid en samenhoren, geen Festival Châteaux of Kasteel, maar Kâsteaux. De muzikanten kwamen van overal ter wereld en speelden ook muziek met een duurzame achtergrond. Daarbij viel vooral het Strijkkwartet nr. 12 in F American van Antonin Dvořák op. Hij schreef het toen hij in de VS in een Tsjechische gemeenschap in Wisconsin terechtkwam, vlak na de afschaffing van de slaverij. Het staan symbool voor verschillende invloeden en identiteiten in een gemeenschap. Men hoort zowel Slavische invloeden als invloeden uit het zuiden van de VS.
Verder was er natuurlijk extra aandacht voor de altviool, die toch wel de rode draad doorheen het geheel trok. Zo kon men genieten van het Lament H. 117 in do klein voor twee altviolen van Frank Bridge (1879-1941). Bridge was aanvankelijk violist, maar koos uiteindelijk voor de warme klanken van de altviool.
Kortom, Kâsteaux was een festival voor de leergierige fijnproever, de gezond curieuze genieter. 2020 Zou een vervolg in petto hebben. Laat dit aub waar zijn, lieve lezer. En zorg dat u er ook bij bent.
Marc Sabbah (USA) & Kei Tôjô (JP): altviolen
Asi Matathias (Isr), Nicolas Dupont (Be) & Bas Treub (NL): violen
Sébastien Walnier (Be) & Ofer Canetti (Isr): cello’s
*******************
Dvořák, Schostakovich, Schubert, Bridge, Brahms, Dohnanyi, Mozart
