Tekst: Wilfried Westerlinck
Er zijn zo van die concerten die wat onverwacht opduiken, en waar je erg tevreden van terugkeert.
Zo speelde op een erg winderige avond in Auditorium van Piano’s Maene in Brussel het hagelnieuwe Electrum Pianokwartet, bestaande uit Kristina Rimkevicuite, viool; Mihai Cocea, altviool; Sasha Abramchik, cello en Oana Zamfir, piano muziek van Frank Bridge (1879-1941) en Johannes Brahms (1833-1897).
Vier schitterende musici die Brussel als uitvalsbasis kozen voor hun activiteiten, nadat ze in hun land hun basisopleiding kregen en mooie prijzen wisten te vergaren. Vele musici kiezen voor Brussel en verrijken aldus het muziekleven. Spijtig dat voor dit concert er niet zo erg veel publiek opdaagde, maar dat deed geen afbreuk aan de artistieke inzet van het ensemble.
Frank Bridge, die de leraar was van Benjamin Britten, schreef in 1910 het ‘Phantasy Pianoquartet’ , dat mag gelden als zijn meest bekende kamermuziekwerk. We kregen een fijne vertolking die de wisselende stemmingen en kleuren, die verborgen zijn in dit werk, mooi tot hun recht lieten komen. De muzikale wereld van Bridge balanceert tussen deze van Frederik Delius, Debussy en Vaughan Williams. Dat merkten we goed bij de drie andere kleinere werkjes van Frank Bridge die volgden en waarbij elke strijker zijn bijdrage gaf, ondersteund door het fijnzinnig pianospel van Oana Zamfir. Zo konden we genieten van de rijke klank van Kristina Rimkeviciute in een Romance voor viool en piano. Mihai Cocea, die altviool solo is bij de Brussels Philharmonic speelde vlot en zelfverzekerd de ‘Pensiero en Allegro appassionato’ voor altviool en piano, en Sasha Abramchik bracht een wat kort uitgevallen ‘Elegie’ voor cello en piano. Het was een mooie kennismaking met de kamermuziek van Frank Bridge, een toch wel wat miskend componist.
Met het pianokwartet opus 25 van Johannes Brahms werd een gans andere wereld aan gesneden. Brahms schreef drie pianokwartetten. Het eerste kwartet schreef hij op zijn 28 en het werd in première gebracht in Hamburg met Clara Schumann aan de piano. Met zijn 40 minuten is het een erg ambitieus werk in een rij van 26 kamermuziekwerken die de componist ons naliet. We konden luisteren naar een erg gedreven en overtuigende uitvoering waarbij de 4 leden van het ensemble zich prima in hun vel voelden en samen een gulle en bijwijlen een expressieve klank wisten te boetseren in dit meesterwerk van een jong aanstormende componist. Arnold Schönberg zou later er een spraakmakende orkestratie van maken.
Een boeiend concert dat mij heel wat muzikale vreugde gaf en waarbij ik het Electrum Pianokwartet alle succes toewens!!