372
Nog heel even en we weten wie de laureaten zijn van dit jaar en op welke plaats ze prijken. Toch zal de spanning nog even hoog oplopen, dankzij de vier topfinalisten die op de laatste avond te horen zijn. Vier dames, vier timbres, vier karakters en temperamenten. Allen worden zij opnieuw begeleid door het Symfonisch Orkest van De Munt. Een ding is zeker, aan het einde van de avond hebben we de winnaar gehoord.
Fleuranne Brockway
(mezzo-sopraan | Australië, °1992)
Fleuranne Brockway studied at the Franz Schubert Institute in Vienna, the Opera Studio of the Royal College of Music in London, and the University of Western Australia. She has gained recognition at several illustrious competitions : she won First Prize at the Concorso Lirico di Portofino and at the Joan Sutherland and Richard Bonynge Bel Canto Award. Nadat ze in 2018 de Duits-Australische Operabeurs ontving, verhuisde ze naar Wiesbaden, waar ze in het Staatstheater optrad in de rollen van Dorabella (Così fan tutte), Wellgunde en Rossweiße (Der Ring des Nibelungen), Mercédès (Carmen), Sonyetka (Lady Macbeth de Mtsensk), La Zelatrice (Suor Angelica) en Annina (Der Rosenkavalier) en Charlotte (Werther) speelde met lovende kritieken. Komend seizoen zingt Fleuranne Brockway ook in de titelrol in Carmen en in de rollen van Hänsel (Hänsel und Gretel) en Maddalena (Rigoletto).
Mozart en Massenet zijn de meest gekozen componisten dit concours. Een veilige keuze of uitdaging? Mozart blijft toch iets dat in de grootste precisie dient te worden afgewerkt en dat valt bij de minste fout. Dus het moet wel heel doordacht gekozen zijn door de finalist in kwestie. Ook hier was dat het geval. Het werd een heel persoonlijke en lyrische, maar uiterst preciese uitvoering. Lef, maar geslaagd lef. Tijdens het stuk uit Werther van Massenet werd al duidelijk welke volle bijzondere stem we hier aan het werk hoorden. Een uniek en meteen identificeerbaar stemgeluid dat we liefst nog vaak willen terughoren op opname of in de opera of concert. Ze vertelde een verhaal, vol inleving en overtuiging. Mooie en duidelijke intonatie, een spannend verhaal. Deze finaliste wil ons echt duidelijk maken waarover ze zingt en ze doet het nog meer in klank dan in gebaren. Het krachtigere werk kwam tot uiting tijdens het werk van Elgar. Daarmee toont deze mezzo-sopraan dat ze over een heel mooi expressief pallet beschikt van waaruit ze met naturel volle klanken schildert. We zien haar graag bij de eerste zes laureaten eindigen.
JULES MASSENET Werther ! Qui m’aurait dit – Ces lettres ! (Werther)
WOLFGANG AMADEUS MOZART Parto, parto, ma tu ben mio (La Clemenza di Tito)
EDWARD ELGAR The Swimmer
Maria Warenberg
(mezzo-sopraan | Nederland, °1995)
Maria Warenberg studeerde af aan het Conservatorium van Amsterdam, waar ze les kreeg van Sasja Hunnego. Ze volgde ook masterclasses gegeven door leraren van de Juilliard School, waaronder Ann Murray, Sergei Leiferkus en Angel Brower. Vorig seizoen maakte ze haar debuut bij Opera Zuid, waar ze de rol van Stéphano speelde in Gounods Roméo et Juliette. Momenteel is ze lid van de Dutch National Opera Academy, waarvoor ze de rollen van Costanza in Haydns L’isola disabitata speelde met het Orkest van de Achttiende Eeuw onder leiding van Kenneth Montgomery en Ramiro in Mozarts La finta giardiniera. Dit seizoen treedt Maria Warenberg ook op met het Radio Filharmonisch Orkest onder leiding van Enrico Delamboye, in het Concertgebouw in Amsterdam en in het TivoliVredenburg. Naast operarepertoire heeft ze een grote passie voor liedrepertoire.
Energiek, opgewekt, vol dynamiek. Zo zet deze Nederlandse finaliste in. Een fijn tempo waarop de luisteraar graag mee gedijt. U kent dat wel, het moment waarop u wil beginnen dirigeren, of u daar nu verstand van heeft of niet. Ze bouwt mooi de intensiteit op. Een waar plezier om naar te luisteren. Zo zet ze tijdgenoten Mozart en Haydn op de kaart. Met frivoliteit en wel gebalanceerde vastberadenheid. Tijdens het stuk van Mahler laat zij een grote maturiteit merken en fijngevoeligheid. Bijzonder hartverwarmend. Ook Massenet mag een soortgelijke behandeling genieten met extra expressiviteit. We komen op een punt waar tijdens we beseffen dat het beste misschien wel voor de laatste finale avond is bewaard gebleven. Nog geen lied of aria kon ons teleurstellen of koud laten. Met Rossini bezorgt ze uiteindelijk nog een mooi frivool gevoel, hele mooie virtuoze stemtechnieken overtuigen.
WOLFGANG AMADEUS MOZART Non so più cosa son, cosa faccio (Le Nozze di Figaro)
JOSEPH HAYDN Se non piange un’infelice (L’isola disabitata)
GUSTAV MAHLER Ich atmet’ einen linden Duft! (5 Rückertlieder)
JULES MASSENET Cœur sans amour (Cendrillon)
GIOACHINO ROSSINI Una voce poco fa in (E) (Il Barbiere di Siviglia)
Julia Muzychenko-Greenhalgh
(sopraan | Rusland, Duitsland, °1994)
Na haar studie aan het Conservatorium van Sint-Petersburg en vervolgens aan de Hochschule für Musik Hanns Eisler Berlin bij Tamara Novichenko en Anna Samouil, won Julia Muzychenko-Greenhalgh de tweede prijs op de Montserrat Caballé International Singing Competition in Barcelona. In 2015 trad ze op in het Mariinsky Theater in Sint-Petersburg in Tarnopolsky’s Assepoester. In de afgelopen jaren speelde ze de rollen van Norina (Don Pasquale), Nanetta (Falstaff) en Gilda (Rigoletto) in de Opéra de Montpellier, en Violetta (La Traviata) op het Festival Verdi in Busseto, in het Teatro Regio di Parma, en op de Ópera de Tenerife, Musetta (La Bohème) en Papagena (De Toverfluit) in de Semperoper in Dresden, Oksana (Rimsky-Korsakov’s Christmas Eve) in de Oper Frankfurt, en Amina (La Sonnambula) in Clermont-Ferrand, Metz en Reims.
Eindelijk iemand die het aandurft Russisch te zingen, maar het is dan ook haar moedertaal. Desondanks, een welkome afwisseling. Ze zingt beide stukken ook met volle liefde voor de taal en tekst, melancholisch en vol, zoals in een mooi gedicht. Je hoeft er niets van te verstaan om dat te voelen. Een furie, zo zette ze meteen in. Vol energie, vuur en zelfzekere blik. Panache te koop. Ze weet welke grandeur ze wil uitstralen en laat haar stem deze rol met veel glamour invullen. Stijlvol gebracht en met een stem van kristal. Zoals het een echte diva betaamt. Het hele plaatje werd al duidelijk tijdens het eerste stukje Massenet. Een stevig stukje Verdi om af te sluiten waarin ze ook vol overtuigingskracht acteert met stemintonatie, mimiek en gebaar. Iemand die we graag op een operapodium willen zien staan, eerder nog dan het aanschaffen van een opname. Het totaalbeeld klopt gewoon.
JULES MASSENET Suis-je gentille ainsi ? – Je marche sur tous les chemins – Obéissons – Profitons bien de la jeunesse (Manon)
NIKOLAY RIMSKY-KORSAKOV Vielikii Tsar (Sniegourotchka (The Snow Maiden))
SERGEY RACHMANINOV Zdes’ khorosho (How fair this Spot) (12 Songs op. 21)
GIUSEPPE VERDI È strano – Ah, fors’è lui – Sempre libera (La Traviata)
Carole-Anne Roussel
(sopraan | Canada, °1994)
Carole-Anne Roussel, laureaat van de Prix d’Europe in 2021, is momenteel artist in residence in de Muziekkapel Koningin Elisabeth, waar ze les krijgt van José Van Dam en Sophie Koch. Ze behaalde een masterdiploma aan het Conservatoire de Musique et d’Art dramatique du Québec, waar ze studeerde bij Sonia Racine en Martin Dubé. Ze heeft verschillende masterclasses gevolgd bij docenten als Marlena Malas, Margo Garrett, Wolfgang Holzmair, Kathryn LaBouffe, Joseph Rouleau en Richard Margison. De afgelopen jaren trad ze op als soliste aan het Conservatoire du Québec, de Highlands Opera Studio, Opera NUOVA, de Opéra de Québec en La Relève Musicale de Québec. Carole-Anne Roussel zong ook als soliste bij het Orchestre Symphonique de l’Estuaire, het Orchestre symphonique de Québec, het Orchestre Symphonique de Lévis en Le Choeur des Rhapsodes.
De hoogste noten werden bewaard voor de twee laatste finalisten, zoveel was duidelijk. Fijn dat we toch nog een stukje Strauss krijgen tijdens deze finale. Zingen doet ze met heel haar lichaam en ze kan er echt zelf plezier aan beleven. Verblijdend om te zien en horen. Ze maakt duidelijk wat ze wil vertellen en brengt het van de eerste noot Donizetti over. Levensvreugd, zoveel is zeker. Een sopraan met een verhaal. Acteren doet ze met hart en ziel, hoe de muziek het haar ingeeft. Massenet maakt haar virtuositeit ook compleet los. Stravinsky laat haar dan weer toe om een hele reeks aan emoties in kaart te brengen en zo haar veelzijdigheid te bewijzen. Iemand die in vele rollen te casten valt en waar we graag nog meer van willen horen.
GAETANO DONIZETTI Quel guardo il cavaliere – So anch’io la virtù magica (Don Pasquale)
JULES MASSENET Je suis encore tout étourdie (Manon)
RICHARD STRAUSS Säusle, liebe Myrte! (Sechs Lieder op. 68)
IGOR STRAVINSKY No word from Tom – Quietly night – I go, I go to him (The Rake’s Progress)
En dan de vraag. Zullen de laatsten van vanavond de eersten blijken te zijn?