KEW zang – finale avond 2

Daniel Gwon behaalde een bachelordiploma aan de Korea National University of Arts in Seoul en vervolgens een master aan de Hochschule für Musik in Detmold, waar hij les kreeg van Chuljun Kim en Markus Köhler. Hij heeft zijn stempel gedrukt op verschillende internationale concoursen, met het winnen van de tweede prijs op de Valsesia Musica International Competition in 2022, de eerste prijs op het Concorso Salvatore Licitra en de eerste prijs op de Competizione dell’Opera, die hetzelfde jaar in Moskou plaatsvond. Hij won ook de tweede prijs op het Grandi Voci-concours in Salzburg en op het Klaudia Taev-concours in Pärnu in Estland. Daniel Gwon speelde rollen als Marcello in La Bohème en de graaf in Het huwelijk van Figaro in het Landestheater in Detmold en trad vorig seizoen op als solist in Mendelssohns Paulus met het Philharmonisches Orchester Hagen.

Drie talen en vijf componisten, maar niets ouder dan de negentiende eeuw. Een periode waarin deze bariton zich duidelijk kiplekker voelt, maar toch wil hij alle troeven uit de kast halen. De eerste bariton die we trouwens hoorden tijdens deze finale. Een populaire opener om onmiddellijk de sfeer van de avond mee te zetten, dat stukje barbier van Rossini. Zeer correct gezongen, maar toch met het gevoel dat hij er meer zou kunnen uithalen. Hier en daar verraadt hij zijn kunnen en hopen we op een stevige uithaal. Tijdens het chanson à boire kwam hij al meteen steviger uit de hoek met een galante en genereuze aanpak. Het was uiteindelijk Bellini die deze finalist volledig kon ontdooien. Zijn stem zette vol en zelfzeker in, om lijdzaam en kwetsbaar verder te gaan, ontroerend gewoon. Zacht, zorgzaam en teder bij momenten. De nuances die het orkest legden werden perfect gevolgd. Dit was puur gevoelig teamwork. En dan laat hij de kracht van zijn stem horen tijdens het stevige lied van Mahler. Mooi spel vol drama en fijne stemgymnastiek. En ook Gounod wordt meteen zalvend mooi ingezet. Nu pas zijn we echt nieuwsgierig en zouden we deze stem nog graag Puccini horen zingen, Reynaldo Hahn, …

Sílvia Sequeira

(sopraan | Portugal, °1992)

Ze kiest voor emotie. Maar liefst tweemaal Puccini op het programma, Mozart en Wagner. Een combinatie die ons uiterst nieuwsgierig maakt. Goedlachs keek ze naar de dirigent en toen zette ze in, ernstig en zich bewust van de pijnlijke situatie waarover ze zong. Het drama duidelijk makend tot in de hoogste tonen. Alsof ze de sfeer had willen zetten voor de stevige aria van Mozart die volgde. Karaktervolle stukken. Onderschat dit lachend meisje vooral niet wanneer ze ontvlamt. Zoveel is duidelijk. Ze acteert ook een stevig stukje af trouwens, wat haar eerder een opera- dan een liedtype maakt. Een stem die zich laat dragen door gevoel, voor luisteraars met dat kleine hartje. Zeker tijdens het tweede stuk Puccini waarin de tekst zich van haar meester maakte. En jawel, het was Wagner die haar de kracht van haar wezen liet bewijzen. Ze zette stevig in, vol zelfvertrouwen. De glimlach keerde terug en liet een sterke vrouw zien, met een sterke stem waar overwinning van uitstraalde. Vooral van dat laatste hadden we nog veel meer willen horen.

Taehan Kim

Taehan Kim studeert momenteel aan het College of Music van de Seoul National University, waar hij les krijgt van Gunyoung Na. Hij heeft verschillende prijzen gewonnen op internationale zangwedstrijden, waaronder de Brian Dickie Young Talent Award op de Neue Stimmen internationale zangwedstrijd in 2022, de tweede prijs op de Gwangju-competitie in 2022, de Scholarship Prize op het Concorso Internazionale Riccardo Zandonai 2022 en een buitengewone prijs op de Concurso Tenor Viñas in hetzelfde jaar. Hij won ook de tweede prijs op de Joongang-competitie en is laureaat van de Shinhan Music Awards 2018. Taehan Kim trad op in producties zoals Offenbach’s The Tales of Hoffmann met het SNU Symphony Orchestra in het SNU Cultural Center Grand Theatre en in recital met Jihyun Joy Kang in de Kumho Art Hall Yonsei voor de Kumho Asiana Cultural Foundation.

Naturel.  Maar ook, zo zacht en zorgzaam dat het iets ontroerends heeft. Dit is een lieve, gevoelige jongen. Zoveel is zeker. Hij krijgt ons op het puntje van onze stoel. Wagner op zijn zachtmoedigst. Het orkest volgt hem daar ook mooi in. Diepzinnig allemaal. Het is Mahler die opnieuw de spanning opvoert en laat voelen wat deze stem te bieden heeft aan sterkte. Korngold zorgt dan weer voor de nodige lyriek, mooie dynamiek en opbouw. Lieflijk gebracht. Deze zanger haalt zijn kracht uit zoete benadering en laat het zuinig maar zeker ook horen. Een hartverwarmend resultaat. Ook Verdi wordt gebracht met de nodige zwierigheid en vooral met doods gemak, wat bewijst dat deze finalist zich oprecht heeft getoond hoe hij is, met zijn eigen zachte lyrische signatuur.

Juliette Mey, lid van de Promotion Génération Opéra 2022, is laureaat van de Académie du Festival d’Aix en van de elfde Académie du Jardin des Voix, onderdeel van Les Arts Florissants van William Christie en Paul Agnew. Momenteel studeert ze aan het Conservatoire National Supérieur de Musique et de Danse de Paris. Ze begon haar opleiding als operazangeres aan de Maîtrise aan het Conservatoire de Toulouse (geregisseerd door Mark Opstad), waar ze lessen in vocale techniek kreeg van Léa Pasquel voordat ze haar klas ging volgen aan het Conservatoire à Rayonnement Régional de Montpellier. Ze voltooide haar opleiding door lid te worden van de Pôle des Arts Baroques de Toulouse voor een driejarige cursus gewijd aan Franse, Engelse, Duitse en Italiaanse muziek, gegeven door Salomé Haller, Jérome Corréas en Samuel Crowther. Dit seizoen treedt ze onder meer op in het Théâtre des Champs-Elysées en de Opéra de Rouen en maakt ze haar debuut in de Opéra de Paris.

Eindelijk, nog een streep barok vanavond. En het voelde bijzonder verfrissend aan. Verfijnde virtuoze stemacrobatie die mag wezen. Het komt er allemaal als vanzelf uit, met stemtechnieken die toch niet voor de hand liggend zijn. De ovatie die volgde was terecht. De verrassing was het onmiddellijke schot in de roos waarmee het stuk van Menotti werd ingezet. Een warme stem, volle klanken binnen een totale beleving. Dit meisje weet telkens opnieuw wat ze zingt en waarover. Massenet wordt zachter ingezet, maar wat hierbij meteen opvalt is de zeer mooie articulatie en niet enkel omdat Frans de moedertaal is van deze sopraan. Dit is duidelijk een van de sterkere finalisten. Ook het stuk Rossini wordt met de nodige fijnzinnigheid ingezet. Men ziet ook dat ze zelf voldaan is van haar prestatie, wat de kwaliteit van het geheel enkel maar bevordert. We zijn heel erg benieuwd waar Juliette Mey zal eindigen met haar fijne stemwerk.