Foto’s © Yoshie Kuwayama – Motion in Silence
De tweede editie van Klankdomein zit er op. Ook dit jaar werd het publiek verwend met pareltjes uit de recente klassieke muziekgeschiedenis van bij ons. Voor velen een onbekend terrein, maar toch niet onbemind gezien ook deze editie verbazend snel bleek uitverkocht. Het is voor organisator, componist Wilfried Westerlinck telkens meer een hele opdracht op de juiste keuze te maken uit het rijke repertoire dat voor handen is. Hij maakt daarbij een mooie evenwichtsoefening tussen componisten die nu nog actief zijn en uit het verleden. Fred Brouwers presenteerde.
Het recente verleden dus. Eind 2022 stond de hele klassieke muziekscène in Vlaanderen – en daarbuiten – met de voeten aan de grond genageld toen het veel te vroege overlijden van Wim Henderickx (1962-2022) bekend werd. Zijn opera De bekeerlinge was nog maar net een daverend succes geweest. Hij was een componist- slagwerker met vooral een open blik naar andere culturen. Daarnaast hield hij ook van diepgaande poëzie, zoals die van Rainer Maria Rilke die hij als inspiratie gebruikte voor zijn compositie In der seidenen Stille, hier uitgevoerd als festivalopener door het Chekhov Trio op viool, cello en piano. Het is een werk dat vanuit een absolute stilte start en zich daarin verder manifesteert. De intensiteit neemt toe, maar op een manier dat men het niet gradueel, maar intuïtief aanvoelt. Het is een stilte die broos ontluikt. Heel beeldend uitgevoerd.
Het was het zang- en pianoduo Fleur Strijbos en Babette Craens dat voor het aandeel Stem zorgde tijdens dit festival. Een eerder romantisch geïnspireerd lied van August De Boeck (1865-1937) op tekst van dichter Charles Van Lerberghe, C’est en toi, bien aimé, ging zes liederen van Wilfried Westerlinck zelf vooraf. Westerlinck (geb. 1945) componeerde deze stukken reeds 50 jaar geleden ter gelegenheid van het Festival van Vlaanderen Mechelen en gebruikte hierbij teksten van Paul van Ostaijen, Abeele, Resink en Van Zeyst. Korte en krachtige stukken waarbij articulatie van absoluut belang is, hetgeen Fleur Strijbos zeer professioneel wist aan te pakken. Een krachtig duo vrouwen samen op het podium dat een bijzonder expressief optreden wist te brengen.
Het Duo voor sopraan sexofoon en piano werd in 2022 geschreven door de jonge componist Tim Mulleman en werd uitgevoerd door saxofonist Maarten Vergauwen en Emmy Wils, gekend als het Koi Collective. Samen hebben zij al heel was op hun jonge namen staan, zoals het winnen van de Supernova Jong Talent. Mulleman is een leerling van Bram Van Camp en Annelies van Parys. Ook hij won een Supernova en doceert tegenwoordig aan het Brusselse Conservatorium. Een compositie die bruiste van energie. Geen jong geweld, maar jonge levendigheid, fris en toch gevoelig.
Geen pauze, maar een schalkse lezing vol observaties van schrijver Jan Lampo over Schrijven. Een voorgelezen column met een knipoog naar de hedendaagse samenleving. Even glimlachen tussen de ernst van de avond.
Het was pianiste Anne Van den Bossche die het tweede deel van dit concert opende met drie preludes van de onlangs overleden pianist-componist François Glorieux (1932-2023), een componist die ver buiten zijn genre en buiten de brenzen gekend was. De geboren Kortrijkzaner werd in 2015 zelfs verheven tot de ridderstand. Van hem horen we een experimenteler werk, misschien niet datgene waar hij het meest gekend mee geworden is, maar deze preludes hebben een zeer intiem karakter. Het leert ons een denkende, overpeinzende Glorieux kennen.
De Nocturne in F van de Gentse Palmyre Buyst (1875-1959) waarmee Van den Bossche verdergaat blijkt een pianistieke ontdekking. Een Chopin gevoel maakte zich meester van de luisteraar. Het klinkt laat-romantisch en laat vooral dromen en zweven. Een zeer toegankelijk stuk ook. Een pleidooi om meer jonge pianisten deze ongekende pareltjes in hun repertoire te laten opnemen. Dit was alvast een absoluut meesterwerk.
Zo was ook de Sonatine uit 1926 van Marcel Poot (1901-1988) een prachtige verrassing. Uitgevoerd door violiste Veronique de Raedemaeker en pianist Alexander Declerq. Poot was leerling van Paul Gilson, studeerde eveneens in Parijs, was directeur van het Brusselse Conservatorium en juryvoorzitter van de Koningin Elisabeth Wedstrijd. Hij schreef een zeer groot oeuvre bijeen waaronder zeven symfonieën, twee oratoria, balletten en kamermuziek. In 1984 werd hij geadeld als baron. Deze Sonatine heeft alles wat een goed muziekstuk moet inhouden. Nochtans is het eerder een kort stuk. Toch, alles zit er in, het plaatje klopt en werd prachtig uitgevoerd. Een uitnodiging om meer van Marcel Poot te gaan horen en misschien zelfs aan aanmoediging voor jonge muzikanten om deze werken op te nemen of meer op het podium te brengen.
Het was Poëma uit 1923 van de Oudenaardse componist-schilder-schrijver Robert Herberigs (1886-1974) dar energiek dit concert mocht afsluiten. Het Chekhov Trio liet zich veelzijdig kennen door dit naast de ingetogen compositie van Wim Henderickx te brengen. Een stevig einde voor een concert dat naar meer smaakte.
Klankdomein toonde weer aan hoeveel moois onze componisten te bieden hebben. Het is een festival dat net dat puntje van de sluier opheft om de luisteraar zijn zin voor ontdekking op te wakkeren. Wij gaan er alvast mee aan de slag.
Gezien op 14 oktober 2023 in het Auditorium van de Muziekacademie van Mortsel
