Foto © Yoshie Kuwayama – Motion in Silence
Opeenvolgende regenbuien konden niet verhinderen dat de grote zaal van het kasteel Sorghvliedt in Hoboken volliep met een divers publiek om het slotconcert mee te beleven van deze tweede editie van Klankdomein. Een weekendfestival waarin de Vlaamse muziek zich in al zijn verscheidenheid en rijkdom manifesteerde. Ook nu waren nogal wat componisten opgedaagd die kwamen luisteren naar het werk van hun al dan niet overleden collega’s. Zo maar eventjes acht componisten van verschillende pluimage passeerden de revue met hun werk. Ceremoniemeester Fred Brouwers hield er luchtig en duchtig de tred in, en als intermezzo gaf Prof. Frank Willaert, hoogleraar aan de UA, een gesmaakte lezing over het ontstaan van het Nederlands aan de hand van het versje ‘ Olla vogola hebban nestas’.
Met plezier koppelde hij dat aan het werk van Vic Nees , Boudewijn Cox en Rudi Tas die in de titel van hun composities de lente, vogels of vuurvliegjes mee hadden opgenomen. Waar kon hij beter dat fladderend geweld loslaten dan in de groene long die het Park Sorghvliedt is voor Hoboken en omgeving..
Tille Van Gastel nam als piccoloïste / fluitiste het voortouw in werk van Vic Nees en Lucien Goethals . ‘Birds’ voor piccolo solo is een vrolijk kort stuk dat als introductie dienst doet van Birds and Flowers, een werk voor koor en diverse fluiten van de nu 10 jaar geleden overleden Vic Nees. De wat te lang uitgesponnen ‘Paisajes Intertiores’ (nu al 40 jaar geleden geschreven) van Lucien Goethals kreeg een kundige uitvoering door een geëngageerde Tille. Zij maakte plaats voor Sarah Bayens en Mikko Pablo om drie deeltjes te brengen uit het ‘Divertimento a Due’ voor viool en cello van Fréderic Devreese. Speels en soms een beetje ironisch zijn het versies van de vele thema’s die we tegen komen in zijn filmmuziek. Onverwacht was het kleinood ‘ Drie kleine stukjes’ voor gitaar van Renaat Veremans , gevolgd door een meesterlijk gespeelde ‘Danza Della primavera’ van Boudewijn Cox. Cox kent natuurlijk als gitarist het instrument door en door. Hij weet een boeiend verhaal te vertellen, gebruikmakend van de sonore rijkdom van de gitaar en waarvoor je een meester uitvoerder nodig hebt en dat is ongetwijfeld de nog jonge Maarten Vandenbemden, die sinds kort ook leraar is aan het Brussels conservatorium en lid van het spraakmakende gitaarkwartet Four Aces.
Na het intermezzo dat de welgekomen en geapprecieerde lezing van professor Willaert was, kwam de Belgische creatie van ‘ Nocturnal dances’ voor piccolo en harp van Rudi Tas door Peter en Anne-Sofie Verhoyen. Ik had het gevoel dat het werk voortbouwde op het onderwerp ‘ Olla Vogola’. Enig mysterie en enig opgewekt verlangen naar liefdevol samen zijn is niet vreemd in deze muziek, dat een fijnzinnige noot toevoegde aan dit concert.
De nu 80 jarige Marc Verhaegen werd in de bloemetjes gezet door een groots en overtuigend spelende Ludo Mariën op zijn accordeon. We luisterden naar zijn indrukwekkende ‘ Reminiscensias ‘ uit 1989. De componist was duidelijk in zijn nopjes en liet dat ook duidelijk blijken naar zijn uitvoeder!
De kers op de taart was ongetwijfeld de creatie van de opdracht die de Roxanne Stichting had gegeven om een nieuw werk te schrijven voor fluit, viool en cello aan Jan Hendrik Van Damme. Het werd uiteindelijk een uitgebreide en beklijvende suite met als titel ‘ Scherzi, Dolori, Barzalette en Amori’ . Een werk dat werkelijk grote indruk maakte op het aandachtig luisterend publiek. Ook hier bewezen Tille Van Gastel, Sarah Bayens en Mikko Pablo hun meesterschap op hun instrumenten. Zeer diverse ideeën en gevoelens werden diepgaand uitgewerkt door de componist: vreugde, humor, gelatenheid, doorgedreven discussie, samenspraak en nog zoveel meer, zijn de gevoelens die opkomen bij deze muziek. Zij worden prachtig uitgewerkt in een niet aflatende dialoog tussen de drie instrumenten waarvan dikwijls de grootste virtuositeit wordt gevraagd. De drie jeugdige mensen beheersten deze muziek tot in hun vezels. Een warm en dankbaar applaus werd hun gul geschonken dat zij spontaan deelden met hun medespelers.
Dit slotconcert was gekruid met een waterval aan talent in het prachtig decor van het Kasteel Sorghvliedt. Een gedenkwaardige namiddag, die bewees dat een goed uitgekiend en divers programma met Vlaamse muziek wel degelijk zijn plaats mag innemen in ons concertleven en succes kan hebben!