De Japanse pianist Kotaro Fukuma was in België en we hebben het geweten. Een goed jaar geleden maakte hij reeds zijn opwachting in Vlaanderen. Hij toonde het publiek toen wat rust, exactheid en vriendelijkheid samen teweegbrengen.
Ten eerste weet hij zeer goed waarmee hij bezig is wanneer het op programmering aankomt. Hij zet slimme combinaties op de kaart van gekender en minder gekend werk. Ook zijn timing is perfect uitgebalanceerd, geen marathonconcerten, geen korte hevige shows, maar net dat wat het publiek nodig heeft om nog frisser de concertzaal te verlaten dan bij aankomst.
Hij speelde op 5 oktober een concert in de cultuurkapel Sint Vincentius te Gent. Cultuurpakt bezocht echter het tweede concert dat ’s anderendaags doorging bij pianist Walter Vleminckx thuis. Een prachtig gerestaureerde Pleyel, waarop klinkt kamermuziek nog beter? Fukuma bracht er een totaal ander programma dan daags ervoor.
Hij heeft reeds twaalf albums opgenomen. Voor Leidenschaft, zijn nieuwe project, kiest hij voor muziek van Beethoven en Schumann. Hiervan liet hij het publiek graag proeven. Voor de pauze bracht hij een bewerking van Franz Liszt van Beethovens opus 98, An die Ferne Geliebte. Onmiddellijk viel Fukuma’s signatuur op. Hij speelde in alle exactheid, met vol gebruik van de toetsen, geen pedaaleffect teveel. De klanken werkten in al hun nuances natuurlijk in. Dat dit slechts een opwarmertje was, werd duidelijk tijdens de Sonata Appasionata in f klein opus 57 nr 23 van Ludwig van Beethoven. Fukuma speelde met poëtische gloeden van intensiteit in toucher. Je kon m niet betrappen op 1 onidentificeerbaar nootje. He really does his own stunts.
Na de pauze volgden nog meer staaltjes van hetzelfde kaliber. Hij legde alweer de toon met een bewerking van Franz Liszt. Ditmaal betrof het Widmung van Robert Schumann. Wat volgde was alweer een poëtische voltreffer, Schumanns Fantaisie in C groot opus 17. Dat Fukuma al het schone als een naturel aanvoelt, werd duidelijk toen hij als bis een stukje Clara Schumann speelde en er geëmotioneerd de romantische boodschap achter vertelde. Een tweede bis, een eigen bewerking van Parlez-moi d’amour, verklapte de eigen gevoelswereld van de pianist, die dol is op het Franse chanson. Hij studeerde trouwens aan het Conservatoire National Supérieur van Parijs van 2001 tot 2005.
Het mag gezegd, zijn muziek is weldoend. Het regende en uw recensent was aanwezig met twee kinderen, waaronder een zieke. Terugkeren deden we op de wolkjes i.p.v. eronder.
Heeft u nog een reden om thuis te blijven wanneer Kotaro Fukuma België opnieuw bezoekt?
Met de woorden van een tienjarige aanwezige: Amaai, daar hebt ge iets gemist.
