La Finta Giardiniera – Tijdloze humor en intrige

by Knopskaya

De Brusselse MidSummer Mozartiade is een evenement om jaarlijks naar uit te kijken. Opera op hoog niveau in het knus, maar klassevol kader van het Théâtre des Martyrs. De keuze die telkens gemaakt wordt is uniek. Geen uitvoeringen die in de grote operahuizen worden opgevoerd, maar pareltjes waar niet genoeg bij wordt stilgestaan. Zo ook de uitvoering van La Finta Giardiniera, KV196, een opera buffa die Mozart schreef rond zijn achttiende verjaardag. Het libretto werd geschreven door Guiseppe Petrosellini. De eerste uitvoering vond plaats in 1775 in het Salvatortheater te München.

Het verhaal is in mekaar gestoken zoals in die soap vol mensen die uw aandacht trekken. Mensen waarvan u weet dat het gespeelde karakters zijn, maar wiens leven u absoluut wil leren kennen. Deze uitvoering wist op dat gebied meteen het publiek mee te trekken. De karakters waren bijzonder sterk neergezet van het eerste moment. Een beetje karikaturaal, zoals in een betere sitcom. Want dat was tenslotte het genre dat de opera buffa wilde zijn in zijn tijd. Theater met een lach en een traan. Maar het is zoveel meer, gezien de prachtige muziek die het geheel omkadert. Dat maakt het geheel tot kunst met een humoristisch strikje errond. De instrumentale invulling werd verzorgd door het Orchestre Royal de Chambre de Wallonie o.l.v. Gabriel Hollander.

Zeven mensen die willen liefhebben en verliefd zijn, al zijn ze allen een beetje in de war. Tuinierster Sandrina is in feite niemand minder dan markiezin Violante Onesti. Haar jaloerse verloofde, graag Belfiore stak haar uit jalozie neer en achtte haar niet meer in leven. Sandrina werkt voor de lokale gezagsdrager, de Podesta. Ook haar knecht Roberto is bij haar, maar laat zich onder hun vermomming Nardo noemen. Hij is op zijn beurt dan weer verliefd op kamermeisje Serpetta, die op haar beurt een zwak heeft voor de podesta. Volgt u nog? Wel, het nichtje van de podesta, Arminda, was ooit verliefd op diens vriend Ramiro. Nu heeft ze haar oog echter laten vallen op Belfiore, met wie ze zich verloofd. En dan komt de confrontatie… Belfiore herkent Sandrina, Ramiro staat plots oog in oog met Arminda en Serpetta en Arminda willen niet liever dan van die door hun mannen geliefde Sandrina af. In de hele wirwar van intriges weten alle oprecht verliefde koppels mekaar terug te vinden. Een verhaal dat zich moeiteloos aanpast aan de tijd van vandaag. Een mooie hedendaagse enscenering zonder excessen van Eric Gobin schiep een sfeervol kader.

De coloratuur waarmee Amélie Robins gestalte geeft aan de kwetsbare Sandrina die op haar beurt de nobele markiezin blijkt te zijn is treffend. Ze weet hiermee twee karakters in een te vatten. Ivan Thirion, die de rol van Nardo speelt, valt meteen op door zijn uitzonderlijke zangprestatie. Laura Telly Cambier weet met spinto het verwende nest van een Arminda neer te zetten. Dorine Mortelmans is misschien wel het guitigst van allemaal als brutaal kamermeisje dat uiteindelijk toch gevoelig smelt voor Nardo. João Terleira weet met Belfiore de verwarde macho flierefluiter neer te zetten. Ook een beetje een dubbelrol. Ramiro  – Gema Hernandez Garcia – en de podesta – Kenny Ferreira – moeten het allemaal maar als verliefde goedzakken aanzien. Een cast met samenhang. Een speelse opvoering die enkel maar kon tot stand komen vanuit een dito aanpak. Het publiek kon absoluut oogsten wat er was gezaaid.

Mozart op zijn best; vernuftig, fijnzinnig, kinderlijk speels met momenten maar o zo geniaal.

Gezien op 30 juni 2022 te Brussel, Théâtre des Martyrs.
Een productie van Amadeus&Co
Foto’s: © Gaël Bros

Misschien houdt u ook van:

Wij gebruiken cookies om onze website en de inhoud er van te optimaliseren. Akkoord