Wat de mensen na al de sluitingen van en discussies over cultuur nodig hadden? Eens goed lachen, alstublieft!
Het nieuwe operagezelschap Opera Present , opgericht door baritons Lucas Cortoos (29) en Tom van Bogaert (28) broeide tijdens de lockdown op het snode maar zo broodnodige plan om het genre opnieuw toegankelijk te maken voor het grote publiek. Het verhaal achter Le docteur Miracle van Georges Bizet (1838-1875) bleek hiervoor honderdvijftig jaar na datum nog steeds bijzonder geschikt. De eerste opera van de componist als eerste productie van het ensemble.
De mooie Laurette (Nadia Voordeckers) is verliefd op militair kapitein Silvio (tenor Gabriele Bonfanti). Haar vader, zaakvoerder van Le Podestat (hier neergezet als afvalverwerkend bedrijf) verzet zich samen met haar moeder Véronique (Lisa Willems) tegen de relatie. Silvio weet echter in allerlei gedaanten terug op te duiken binnen het gezin. Eerst als knecht die uiteindelijk beweert vaderlief te hebben vergiftigd en daarna als wonderdokter dien hem in ruil voor de hand van zijn dochter kan genezen.
De typetjes waren inventief. Door henzelf een beetje op z’n in de Gloria’s . Wat de rol betreft van Lisa Willems, de dronken mondaine maar eigenlijk super domme echtgenote kon dit echt tellen. Silvio was de perfecte clown in het geheel, de paljas die iedereen te slim af is en op de sympathie van het publiek kon rekenen. De lichte speelse korrel in zijn zangstem maakten hem extra voyou. Le Podestat (Lucas Cortoos) zorgde samen met de figuur van Laurette voor stevige stempartijen, maar vooral ook voor veel verbale humor. Ondanks de zangpartijen origineel in het Frans werden uitgevoerd, werden de dialogen (geschreven door Cortoos) in het Nederlands vertaald. De vrije vertalingen, waarin soms het verhaal werd afgewisseld met de echte identiteit protagonisten, zorgde voor hilarische rijmen en situaties.
Een marathon was het toch wel voor pianist Vincent Van Audenhove (ook actief als figurant-acteur, meer bepaald als de nachtwaker die die de schermen bekijkt – hier dus een piano) , die vijfenzeventig minuten lang de spanning er speels wist in te houden. Voor de melomaan bleek de partituur af en toe voorzien van fijne barok elementjes. Zo menen we bvb. een stukje uit Les Sauvages van Jean-Philippe Rameau gehoord te hebben. Een knipoog van Bizet aan zijn voorgangers. Bizet componeerde het stuk trouwens voor de compositiewedstrijd van Jacques Offenbach, dé Franse operette componist bij uitstek. Hij won. Een jaar later won hij er de Prix de Rome mee.
Toch ook een extra pluim voor Tom Van Bogaert die als nachtwaker met een fluo frakske geniep meedeed als nachtwachter/bladdraaier. Het was overtuigend kruidend, net echt.
Een jong gezelschap dat een genre op de kaart zet, dat voor hun generatie ongewoon kan lijken, getuigt van pure durf. Meer nog, ze durven hun nek uitsteken voor een repertoire dat door velen wordt onderschat. Dit vraagt naar meer opvoeringen van verloren pareltjes waar grote operahuizen geen gaatje voor weten te vinden. Geen aanval, integendeel een aanvulling.
We hopen Opera Present in vele Culturele Centra opnieuw te mogen ontmoeten.
Gezien in Wagehuys 30CC – Leuven op 11 januari 2022
Foto’s WieBa Photography