Foto: ©Jelmer Lokman
Het is de passie die het project tot een succes maakt: Koorlink vzw zorgde voor een eivolle AMUZ op 20 september, allen liefhebbers van stemmen geschreven door onze eigen componisten. Het mag gezegd worden, de Belgische muziek staat op de kaart, mede dankzij de drijfkracht achter het Vlaams Radiokoor, die de Vlaamse componisten al sinds hun oprichting in 1937 op regelmatige basis recht aandoen.
Toen, hier en nu
Zo gebeurde er een oproep voor Vlaams koorwerk, wat resulteerde in Les Flandriens. Zowel gekende krakken die al jarenlang meedraaien, als jong talent konden zich aanbieden. Het resultaat is een beklijvende selectie van divers koorwerk dat met nauwkeurigheid in de juiste volgorde werd gezet voor opname en concertzaal. Die levensvreugde, van de terugblik op de carrière en de hoop op nog zoveel moois, zat precies met de juiste dosering in het expressionistische openingsstuk Mon Dieu, je rêve van de jonge componist Michiel Verfaillie (geb. 1980), trouwens op eigen tekst.
Het was pianist Koenraad Sterckx die het niet vocale stuk op zich nam. Vier koorstukken werden afgewisseld met drie korte, maar krachtige stukken van componisten met Belgische roots uit heden en verleden. Zo was er een toets fin de siècle door de opvoering van een kort stuk van de Schaarbeekse componist Paul Gilson (1956-1942), gevolgd door twee toccata’s van Francis Poulenc (1899-1963) en Derek De Blauwe (geb.1972).
Natuur, liturgie en meditatie
Teksten van poëten uit heden en verleden, werden afgewisseld met teksten uit de liturgie. Zelfs een nieuw en toch wel lijvig indrukwekkende versie van het Stabat Mater werd geschreven door Bart Vandewege (geb. 1962), gevolgd door het eerder meditatieve Lux Aeterna van Jan Moeyaert (geb. 1981). Dan waren er ook nog de keuzes die vielen voor Vlaamse tekst of gewoonweg geen tekst, enkel stemklank. De Waterlelie van Noah Thys (geb. 1992) op tekst van Frederik van Eeden was dromerig mystiek met een mooie aandacht voor taal dankzij de herhalingen die nazinderden. De compositie werd trouwens voorafgegaan door Winter Skies van Hans Helsen (geb. 1989), op een tekst van Jos Stroobants, wat de natuur al liet opengaan vooraleer de waterlelie werd bezongen. Daan Janssens (geb. 1983) koos als enige voor een oude tekst van Petrarca die hij eveneens diepgaand contemplatief uitwerkte – Di me.
Something old…
Het Poem for the departed, van de hand van Dietrich Van Akelyen (geb. 1981), gaf een mooie vocale knipoog richting oude polyfonie. Diezelfde knipoog, meer richting barok – De tekst van Mary Elisabeth Frye in combinatie met de serene compositie van Erika Budai (geb. 1966) deed sfeervol denken aan Purcell – was hoorbaar in Do not stand at my grave and wheep. In een zelfde emotie kan het werk Trough the twilight van Geert Van der Straeten genoemd worden. Mooie aandacht voor de diepe stemmen, kwam van Peter Pieters (geb. 1957), met The Sick Rose, tekst van William Blake. Bloemen, de Poppy’s in Flanders Fields – mooie sterke opbouw door Nicolas De Cock (geb. 1979) die het landschap creëert zoals John McCrae in zijn poëzie bedoelde.
Piano
Ook de piano werd op diverse manieren in de kijker gezet. In le Soleil éclipse van Peter Pazmany (geb. 1979) op een tekst van Gerd van Riel ging het om een dialoog tussen koor en piano. Niet teveel, net genoeg om de nodige zorgvuldige accenten te leggen. Geen Piet Swerts (geb. 1960) zonder piano, en dat hebben we alweer geweten. Death is nothing, op een tekst van Henry Scott Holland, geeft de piano een mooie opbouwende rol waarin de stemmen worden gewiegd naar een melodieus hogere sfeer, puur op basis van muziek eerder dan van kracht. Het werd net zoals de tekst het vertelt, een geruststellende reis richting dood.
Compositiewedstrijd Vic Nees
Ook de jonge, trouwens zeer goedlachse componist Stijn Dierckx (geb. 1990), kon het niet laten de piano een mooie rol te geven door zijn compositie Luce Prima ,op tekst van Mary Dow Brine, te laten beginnen met gesproken tekst door een diepe mannenstem met piano op de achtergrond. De inzet van vrouwenstemmen achteraf zorgden voor het letterlijke licht tussen de wolken. Men voelt letterlijk een landschap ontwaken en vreugde opstijgen. Dierckx is trouwens DKO-laureaat in de eerste editie van de compositiewedstrijd Vic Nees (1936-2013) . Hiermee wil men de traditie eren die Nees tot stand bracht door zijn constante ijver voor werk van eigen bodem. Hierbij stimuleerde hij jonge componisten en organiseerde opvoeringen in de Elzenveldkapel – op wandelafstand van Amuz.
Laureate conservatorium binnen de wedstrijd is de jonge componiste Lara Denies (geb. 2000). Zij koos ervoor om te componeren op een tekst van William Shakespeare – What is your substance, whereof are you made. Wat zo mooi naar voorkomt, is haar frisse bescheidenheid, die hoofs in tekst en compositie terug te vinden is als een overpeinzend rustpunt over liefde en schoonheid. Naast laureate in deze wedstrijd, was zij de jongst opgevoerde componist onder de Flandriens.
Koorlink
Anderhalf uur in een andere wereld werd het, het concert waar velen op gewacht hebben, daar het in juni noodgedwongen diende uitgesteld te worden in het kader van de coronamaatregelen. Bijzondere bewondering voor de zangers die het hele concert met -weliswaar stijlvol – mondmasker dienden te brengen en voor dirigent Joris Derder, die alles wist te begeleiden met de grootste liefde voor het vak, en met de grootste blijdschap om er weer te staan.
U zou ook graag koormuziek live beleven. Meer info: http://www.koorlink.be
