Before life and after, de titel van het achtste en laatste lied uit de cyclus Winter Words van Benjamin Britten op tekst van Thomas Hardy. Een toepasselijke titel voor het recital dat werd georganiseerd door Antwerp LiedFest in samenwerking met Kom op tegen Kanker. Een onderwerp dat veel gemengde gevoelens oproept, dingen die allemaal terug te vinden zijn in Schuberts Winterreise. Het vinden van kleine gelukjes, verlangen, barre kou en soms eenzaamheid. Er komt meer kijken bij deze ziekte dan enkel de pathologie errond. We zijn tenslotte allemaal mensen met gevoelens. Wie kon er zoveel schoonheid in pijn vinden als Schubert? Weinige componisten deden het hem na.
Het waren tenor Ian Bostridge en pianist Aäron Wajnberg die twaalf liederen uit de Winterreise brachten, die cyclus waar Bostridge toch wel zijn carrière grotendeels aan heeft opgedragen. Niet enkel gezongen, maar ook in het prachtige boek dat hij erover uitbracht een aantal jaren geleden. Het is altijd een aangename verrassing om deze tenor met wereldklasse, gekend over vier continenten, die Winterreise te horen brengen. Het feit dat het zo goed als zijn lijfstuk is, zorgt ervoor dat de inleving die hij brengt ook heel eigen en oprecht is, alsof zijn hele fysiek het stuk ademt… en toch blijft het verrassend, iedere keer opnieuw. Het lijkt wel of hij zelf bij bepaalde passages een nieuwe invalshoek of een nieuw sentiment ontdekt. Een klein puntje van Schuberts ziel die opleeft en die een nieuw licht laat schijnen. Die nuances laten ook het publiek keer op keer die Winterreise opnieuw betoveren. Bijna als een viering van het leven, als een optimisme, ondanks de bittere kou van zoveel dingen die ons omringen. Bostridge leeft met het stuk en wil iedere trilling ervaren. Hij treedt daartoe in symbiose met de pianist. Hij raakt de piano aan om de gloed van de ervaring doorheen zijn lichaam te voelen. Hetgeen dat hem tot vertolker maakt van iedere fijne woordkeuze die Wilhelm Müller in zijn dichtcyclus verwerkte. Wat men zag op het podium was een mooi geheel. Pianist Aäron Wajnberg werkte al vaker samen met Bostridge waardoor men een sterke vertrouwensband kon aanvoelen. De combinatie van de ontdekkingsreis die de Winterreise blijft, samen met het aanvoelen van Bostridges accenten en nuances zorgden voor een dialoog. De frisse tonen die men wil horen in de Frühlingstraum, de omarming van de schaduw van de lindenboom, die evenzeer zingen als de stem van Bostridge, naast de tristesse van bevroren tranen.
Een frisse combinatie is het met de Winter Words, waarin naast het verlopen van de seizoenen, het ontwaken van de natuur en alle gevoelens en observaties daarrond ook plaats is voor een beetje satire. Een waaier aan gevoelens die Bostridge fijnzinnig wist weer te geven. Er was zelfs plaats voor een fijne humoristische knipoog, die door het publiek bijzonder werd gesmaakt. Gezond sarcasme.
Een fijn en hartverwarmend concert dat op het einde van deze koude winterdagen warme gevoelens opriep aan het adres van al wie troost in schoonheid zoekt.
Gezien op 7 maart 2023, Amuz Antwerpen