Lunalia 2023, hét Mechelse culturele stadsfestival stond dit jaar volledig in het teken van de honderdste verjaardag van componist Karel Goeyvaerts en de manier waarop hij vernieuwend met muziek omging. Onder het motto, genoemd naar een compositie van Goeyvaerts, You’ll never be alone anymore, werd een mooi aanbod concerten uitgewerkt in de Mechelse binnenstad. Zo ook in het prachtige decor van de Sint-Pieter-en-Paulkerk. Het laatste concert binnen de reeks op deze locatie betrof de originele bezetting door niemand minder dan tenor Reinoud Van Mechelen – artist in residence van Lunalia 2019, hoboïste Kristien Ceuppens en pianiste Inge Spinette. Woord in zang afgewisseld met hobo als zang en de sprankelende dialoog onderling. Een boeiende dramaturgie waarbij alle elementen mooi in mekaar pasten. Alsof het altijd al zo had geklonken.
Een programma van een dik uur. Niet te land zult u denken, maar toch o zo gevuld wat ons betreft. Centraal stond de muziek van de Engelse dichter William Blake (1757-1827). De link met Goeyvaerts is het visionaire karakter waarover Blake beschikte. Hij was een man met vele interesses. Hij schreef, schilderde, graveerde en had wat met mystiek. Zijn poëzie zit boordevol symboliek en spiritualiteit loert steeds van om de hoek, samen met een ruime interesse voor de menselijke belevingswereld. Zowel Goeyvaerts als Blake zochten de grenzen op van hun discipline en wisten door deze experimenten diepe elementen in hun kunst te verwerken. Zo onderzocht Blake in zijn Songs of Innocence and of Experience de menselijke ziel, de relatie tot de natuur en de onschuld van de kindertijd die hiermee in dialoog gaat.
Het is niet moeilijk om te geloven dat het velen inspireerde tot nog meer diepgang in zijn werk te willen leggen. Zo konden we tijdens dit concert genieten van een flinke portie expressief lied van de eveneens Engelse componisten Benjamin Britten en Ralph Vaughan-Williams. Het werkte allemaal een beetje caleidoscopisch, gezien men hetzelfde gedicht, zoals Tiger en Sunflower zowel door de bril van Britten en Vaughn-Williams mochten ervaren als getoondicht door componisten van bij ons zoals Lucien Posman, die een zeer dynamische versie wist neer te zetten als Annelies van Parijs die voor een compositie met Engelse hoorn ging en warme aardse klanken losliet dwalen over de hoofden van het publiek. Verrassend was de compositie van de jonge toondichteres Heleen Van Haegenborgh, die voor een heel ander gedicht uit de cyclus koos met But in the Wine-Presses the Human Grapes Sing not nor dance. Een compositie die een kooreffect opriep waarin stem, piano en hobo polyfoon versmolten. Een vooral zeer warme en uitnodigende compositie vol frisse elementen.
Een boeiende opstap om ons nog meer vragen te stellen rond de muziek van Goeyvaerts, de poëzie van Blake en wat men allemaal kan doen om deze nog dieper te beleven net zoals andere kunstenaars dit reeds en hun toeschouwers dit reeds ervaarden.
Gezien op 4 mei 2023 te Mechelen
foto @Lunalia