De Antwerpse middagconcerten ontvingen vorige vrijdag met het Arosa Trio gasten uit het Noorden en toch ook weer niet. Violiste Frederieke Saeijs komt uit Nederland maar woont in Madrid. Pianiste Nino Gvatadze komt uit Georgië en woont in Nederland. Celliste Maja Bogdanovic komt uit Servië en is dan weer woonachtig te Parijs. Via een samenwerking met de Nederlandse Noorderkerkconcerten kwamen ze in AMUZ terecht.
Het trio trad onder andere op in het Concertgebouw Amsterdam en was te horen op de Nederlandse Radio 4. Ze ontmoetten mekaar muzikaal in 2009.
De nadruk van dit concert lag op broer en zus Mendelssohn. Zoals de beleefdheid het gebiedt, werd er met de vrouwelijke helft begonnen. Maar is dit wel helemaal zo? Fanny Mendelssohn (1805-1847) – zus dus van Felix Mendelssohn (1809-1847) – kreeg het niet makkelijk om aanvaard te worden als componiste. In die tijd was het nog zo dat compositie voor vrouwen eerder als bezigheid werd beschouwd dan als ernstig beroep. Het verging Fanny niet anders. Toch doorstonden haar composities de tand des tijd. Ze liet na instrumentale werken ook een groot aantal liederen na. Het aantal dat ze er schreef zal voor altijd onbekend blijven, aangezien na hun dood – in hetzelfde jaartal trouwens – een deel van haar composities onder de naam van haar broer werden uitgebracht. En net dat maakt hen zo interessant. Wanneer men de gebrachte composities van dit middagconcert beluistert, kan men een rode draad opmerken die haast geen toeval meer kan zijn. Schreven ze dan zo gelijk, of?
Het Trio in D min opus 11 in vier bewegingen van Fanny Mendelssohn liet het publiek onmiddellijk kennismaken met twee gedreven strijksters, maar vooral met een verbazingwekkende pianiste. Haar souplesse en toucher lieten weinig aan de verbeelding over, alles klaterde en klonk vrouwelijk elegant. Deze beweging zette zich verder tijdens het Piano trio nr. 1 Opus 49 van Felix Mendelssohn. Tijdens deze vier bewegingen ging het aangename geluid verder. Vooral tijdens het Scherzo was het een prachtige combinatie met de strijkers.
Mekaar vinden in verschillen, daar draait het bij deze dames om. Ze lieten ons ook even kort kennismaken met hun instrumenten. De viool waarop tijdens dit concert werd gespeeld, is maar liefst driehonderd jaar oud en vernoemd naar Koningin Elisabeth die destijds de aankoop van de Italiaanse viool zou hebben gesponsord. De cello werd dan weer op maat gemaakt van de trotse eigenares. Zij is dus de enige die er ooit op speelde. De pianiste daarentegen begint steeds met een blanco blad op een veelbespeeld – maar prima gestemd – instrument, waar ze dan ook speelt.
De Antwerpse middagconcerten van Amuz zijn mediapartner van Klassiek Centraal.
Hun volledige planning voor de komende weken kunt u hier terugvinden.
- WAT: Middagconcerten Amuz
- WIE: Arosa Trio
- WAAR: Amuz Antwerpen
- WANNEER: 2 maart 2018
- Foto: Klassiek Centraal