Met liefde gebracht… voor Ysaÿe

by Knopskaya
Een programma ter ere van onze grootste Belgische vioolvirtuoos, Eugène Ysaÿe. Met het programma Pour Ysaÿe willen violiste Ann Cnop en pianist Thomas Boodts hem alle eer bewijzen. Ze benadrukken daarbij de rebel die hij was, de dingen die hij durfde verwerken in zijn composities die ook technisch vaak not done leken, maar achteraf magistraal uitpakten. Waar dan ook ter wereld, werd hij een legende bij muzikanten, violisten in het bijzonder.  Zowel Guillaume Lekeu als César Franck droegen hun vioolsonates aan Ysaÿe op. Het zijn dan ook deze kleppers van sonates die gebracht werden tijdens het intieme concert in het Mechelse Huis de Min bij concertorganisatie Wonderful World.
Franck’s sonate voor viool en piano uit 1886 is een van de gekendste kamermuziekwerken binnen onze Belgische muziekgeschiedenis. Franck was van oorsprong namelijk Belg en liet zich later als Fransman naturaliseren. Het was Ysaÿe die zelf de première speelde.  Het stuk stond tijdens dit concert als derde op de rij. Het is een intens stuk, met zoals we dat van Franck gewoon zijn een cyclisch karakter. Het is alsof hij je meeneemt op tocht waar tijdens de beluisteraar allerhande verbazingen te beurt vallen. Het is dan ook de vierde beweging die ook tijdens dit concert een echte apotheose teweegbracht door het opbouwend flirten met hoge tonen. Een terecht pronkstuk, waarna men haast naar adem moet happen. Prachtige pianopartijen die getuigen van het klavierwonder dat Franck was in combinatie met de speciaal voor Ysaÿe geschreven vioolpartijen. Dialogen die letterlijk spreken.
En toch, achteraf bleek het publiek het unaniem eens dat het de sonate pour piano et violon en sol majeure uit 1893 van Guillaume Lekeu was die een openbaring was. Het werk wordt namelijk zelden uitgevoerd. En toch spreekt het meteen tot de verbeelding van het publiek. Naast de droomwereld van de eerste beweging, mooie nostalgie en melancholie, typisch voor de tijdsgeest waarin het werd geschreven.  Soms zelfs een noodlottige tristesse tijdens de tweede beweging. Het stuk werd  gecomponeerd op vraag van de violist Eugène Ysaÿe, aan wie het werd opgedragen en die het in première bracht in Brussel, samen met pianiste Caroline Théroine-Mège. De componist was pas 22 jaar oud toen hij dit werk schreef. Men ervaart vele nuances, zoals het overlopen van verschillende gevoelens, verschillende poëtische klimaten. Een werk met eveneens een cyclisch karakter, dat vele diepten kent.
Tussen deze twee fabelachtige stukken door, een fantasievol en verfrissend stuk van Joseph Jongen, dat inwerkte als een rustgevend schilderij met licht oriëntaalse toets.  Joseph Jongen leerde Ysaÿe op jonge leeftijd kennen te Berlijn, waarna ze levenslang bevriend zouden blijven. In 1917 schreef Jongen 2 Aquarelles. daaruit kregen we de  Légende Naïve te horen.
Aan het einde van het concert kregen we het prachtige Rêve d’enfant uit 1894 getrakteerd, een werk dat Ysaÿe componerde en opdroeg aan zijn toen pasgeboren zoon Antoine. Een wiegelied dat echt van pas kwam na toch wel een zeer intens programma dat zowel voor violist als pianist veeleisend was en toch in grote naturel werd gepresenteerd.
Dit programma wordt binnenkort op 26 april  herhaald in het Antwerpse Vleeshuis tijdens de reeks Woensdagklanken.
Ook in huis de Min vindt binnenkort nog een uniek concert plaats.

Misschien houdt u ook van:

Wij gebruiken cookies om onze website en de inhoud er van te optimaliseren. Akkoord