Dweezil Zappa (1969) – zoon van – bewees tijdens zijn optreden in het Openluchttheater Rivierenhof dat de unieke Zappa-Sound verre van oud of out is. Met vlotte gitaarmoves gecombineerd met een down-to-earth-attitude overtuigde hij jong en oud van het onsterfelijke karakter van de muziek van zijn vader – wijlen Frank Zappa (1940-1993) – en van zijn eigen capaciteiten. Het programma Choice Cuts sloeg in als een bom.
Topvocalisten
Wat maakt die muziek nu net zo origineel?, hoor ik u luidop denken. Om het technisch onder woorden te brengen, dient men in de eerste plaats de samenzang onder de loupe te nemen. De melodie wordt gekenmerkt door een grote experimentele factor die zich bevindt in de afwisseling van harmonische en dissonante klanken die mekaar uiteindelijk correct ontmoeten. Niets is afgemeten en toch correct, de band straalt net die juiste hoeveelheid zelfkennis uit waardoor er enkel maar aan oprechtheid kan worden gewonnen. De stemmen worden ingezet als volwaardige muziekinstrumenten die in dialoog gaan met drums, gitaren, percussie, sax en dwarsfluit.
Geen namen maar daden
De Zappa’s zijn ware meesters van de ambacht die muziek heet. Of er nu oudere nummers werden gecoverd, of er nieuw werk wordt gebracht- laat ons even de titels laten varen – alles droeg de de meesterlijke Z-stempel. En dat zijn momenten waarop muziek zijn werk doet. Wat de artiest ook doet, het is goed en degelijk. Geen meute die nummers wil horen afgehaspeld worden, maar true lovers of the sound.
Maar liefst twee uur en half gaf Zappa alles van zichzelf in de broeierige hitte van die mooie avond in juli. Dat de man staat voor wat hij brengt, werd helemaal duidelijk tijdens zijn verbroedering met het publiek aan het eind van het optreden.
foto’s: © Willem R.