Het laatste middagconcert in AMUZ voor de gebruikelijke kerstpauze stond in het teken van de klarinet… en Mozart. Of toch weer niet? We helpen u graag even op weg.
Muzikanten van dienst – klarinettist Roeland Hendrikx, violist Nicolas Dupont, altviolist Sander Geerts en cellist Sébastien Walnier – namen de fakkel in de hand van zoveel generaties aan componisten en muzikanten die mekaar hebben geïnspireerd en gevoed. Kent u dat? Een goed recept van uw overgrootmoeder waar iedere generatie een nieuw ingrediënt aan wordt toegevoegd dat bij de vorige nog niet ontdekt of gekend was? Het kan eenvoudig klinken, maar het is binnen de muziekwereld niet anders.
Het valt niet te ontkennen dat Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791) enorm graag schreef voor de klarinet. Het instrument had als het ware een plaatsje in zijn hart veroverd, naast de hoorn en de viool. Zijn Klarinetkwartet KV317d heeft hij echter nooit echt geschreven en toch weer wel. Het zijn een aantal losse stukken die werden samengesteld tot een kwartet na zijn dood door componist, muziektheoreticus, pedagoog en bovendien uitgever Johann Anton André. Hij bekommerde zich na aankoop van minimum 270 manuscripten van Mozart over diens muzikale erfenis.
Op deze gedachte borduurde het ensemble verder bij het uitwerken van hun zeer levendige programma, met hoog zanggehalte. De klarinet was voor Mozart bijna een vermenselijking binnen de instrumentenwereld, hij wendde het instrument ook echt als zangstem aan, wat velen na hem nog zou inspireren. Zo ook componist Bernard Henrik Crusell (1775-1838). Hij schreeft het Klarinetkwartet nr 2 opus 4 in vier bewegingen met Mozartiaanse elegantie. Toch was de compositie zeer toegankelijk en liet het de betere amateurmuzikant meegenieten tijdens het opvoeren van de partituur. Crusell was zelf begenadigd klarinettist en reisde ondanks hij uit het hoge Finse noorden afkomstig was doorheen half muzikaal Europa en zelfs tot in Sint-Petersburg als uitvoerend muzikant.
We mogen met de Italiaanse componist Ottorino Respighi (18-1936) dan wel weer een aantal generaties opschuiven, de twee aria’s die we te horen kregen, kenden opvallend veel overeenstemmingen met het classisisme, barok en zelfs met renaissanceklanken – hoewel de klarinet toen nog helemaal niet aan de orde was. Een moderner kader leidde ons naar de basis, in alle virtuositeit, maar ergens toch in alle nederige eenvoud.
Het Quartettino van de Hongaarde componist en pedagoog Reszö Kókai (1906-1962) nam ons mee naar de wereld van het moderne klassiek, maar toch was er een sterk gevoel aanwezig, verbonden met de klassieke harmonieleer ondanks het een heel nieuw geluid betrof. Een levendige compositie, met behalve de zangstem van de klarinet alle andere instrumenten ook helemaal tot zijn recht liet komen.
Het programma zorgde ervoor dat we allemaal moeten relativeren. Aanhangers van ouder klassiek kunnen enkel nog meer bewondering hebben voor de inspiratie die nog steeds voortvloeit uit hun geliefde repertoire. Vice versa mag men best eens stilstaan bij diegenen die de basis gelegd hebben, het vuur hebben aangestoken. En zoals tijdens dit programma gebeurde… genieten van het geheel en het vanzelf laten inzinken. Vooroordelen laten vallen en de belevenis zo totaal laten inwerken.
Nog middagconcerten na nieuwjaar. Jawel, nog een klein halfjaar zelfs tot aan de zomervakantie.
Op 14 januari kunt u Julien Libeer Bach horen opvoeren. Welkom!
Meer informatie: http://www.middagconcerten.be