Een afgeladen sportpaleis met een leeftijdsgemiddelde dat dat van Werchter of Tomorrowland ruim overstijgt; meer is niet nodig om te kunnen inschatten dat de aanwezigheid van de artiest in kwestie niet de volgende bevlieging is in de muzikale leefwereld van uw huidige generatie tieners. De afscheidstournee van iemand die zonder meer een icoon mag genoemd worden.
Concert
Het begin leek wat onwennig voor artiest zowel als voor publiek; een ietwat onzekere start met America; bijna aarzelend en schuifelend, alsof de leeftijd begon te wegen. Met 50 Ways als 2e nummer werd de sfeer echter uitbundiger. Het publiek waagde zich al aan meezingen en The Boy In The Bubble was het begin van een avond waar menig heupwiegde, voet-tapte, knie-tokkelde en er zelfs gewoon ongegeneerd (en terecht) gedanst werd door verschillende toehoorders. Naar mate de avond vorderde leek ook Paul Simon zich meer en meer op z’n gemak te voelen en werd het een einde met een serieus crescendo.
Een vijftienkoppige band zorgde voor de begeleiding; meesterlijke artiesten die in verschillende opstellingen op en rond de meester plaatsnemen en van een uitbundige sfeer op een mum van tijd terugplooien tot een intieme opstelling met een sextet dat hem begeleide voor de meer rustige en ingetogen nummers. Een speciale knipoog naar België kwam er bij het nummer “René and Georgette Magritte with their dog after the war”; compleet voorzien van het achtergrondverhaal over de inspiratie voor en de totstandkoming van het nummer.
Doorheen het concert kregen we een overzicht van de verschillende stijlen die Paul Simon op de wereld losliet, met wisselend succes. Songs met sociaal engagement, dubbele gronden en betekenissen, inzoomen en uitzoomen op ongelijkheid in diverse facetten. Hij kent en beoefent zijn ambacht als een meester, zonder pronkerigheid tentoon te spreiden.
The end is the future
Het concert werd afgesloten door een rits van bisnummers die zowat een derde van het concert in beslag namen. De grote kleppers kwamen toen ook boven; Graceland, Still Crazy en uiteraard Homeward Bound, de naam van deze laatste tour. Afsluiten gebeurde met een erg intimistisch nummer, Paul Simon solo, met gitaar, zonder zware belichting, videoscherm of enig ander attribuut; The Sound Of Silence.
We namen afscheid van de toerende Paul Simon met een concert dat nazindert, maar in de coulissen speelt hij verder, schrijft hij verder en we mogen ons op zijn minst aan nog 1 album verwachten dat in september in de (virtuele en andere) platenwinkels zal te vinden zijn. Het einde van zijn optredens maar the music never stops.
Thank you Paul Simon.
—
Paul Simon – Sportpaleis Antwerpen.
Picture by Jake Edwards – https://www.paulsimon.com/ (concert Copenhagen)