Een pianist van Japanse origine en een pianiste van Russische origine die hun kunde en temperament loslaten op een zaal én daarbij twee concertvleugels onderwerpen aan al die innerlijke krachten. De zin op zich is al indrukwekkend. Toch is ze zeer waarheidsgetrouw wanneer men de kijk- en luisterervaring van dit concert van 9 oktober 2020 in deSingel moet omschrijven.
Romantiek
Al sinds 2004 verbinden ze het romantische aan het Japanse en het lyrisch Russische repertoire. Dit concert stond in het teken van Mendelssohn, Rachmaninov, Durlet en Ravel, afgewerkt met een flinke toef Poulet.
Het concert ving aan met drie composities vierhandig aan 1 piano, waarbij Izumi de lagere en Chernova de hogere registers voor hun rekening namen. De Ouverture Sommernachtstraum opus 61 van Felix Mendelssohn Bartholdy demonstreert onmiddellijk de sterke imaginaire kracht van Chernova, de kleine klaterende nootjes werkten lieflijk in terwijl de virtuositeit van grote naturel bleek. Het was mooi om te zien hoe het koppel samen de muziek beleeft en met mekaar communiceert, soms zelfs met een kleine lach die de speelvreugde bevestigt. Het totaalplaatje klopt.
Ook de vierhandige bewerking van Mendelssohns Andante & Allegro Brillant opus 92 werkte op dezelfde manier in, maar dan met dat tikje meer drama. De Romantiek in al zijn kleuren – passie, drama, lieflijkheid.
Eigenlijk heeft de Sommernachtstraum een zeer verhalend karakter, verwijzend naar het werk van William Shakespeare. Net dat is een mooie verwijzing naar de muziek van Durlet en Ravel verderop in het programma. Het duo houdt van een verhaal achter muziek, wat men ook tijdens hun solo concerten kan ervaren. Er is steeds een knipoog richting impressionisme. Er wordt solo vaak geopteerd voor composities van Grieg of Tchaikovsky.
Belgisch
Ook Belgische muziek is het duo dus niet onbekend, vooral wanneer het over het oeuvre van pianovirtuoos/componist Emmanuel Durlet gaat. Van hem werd een mooie, vooral zeer intense en meditatieve bewerking gebracht van de compositie Rouwzuil, bewerkt door Izumi zelf. Het was dat mooie rustpunt dat als volwaardig intermezzo in het concert werd ingezet, dat voor een totale verademing zorgde voor het diepere werk zou volgen.
Dynamiek
Chernova verplaatste zich naar de tweede concertvleugel, om een staaltje Rachmaninov en Ravel tentoon te spreiden. Wanneer het duo twee piano’s inzet is het alsof alle krachten worden losgelaten om tot een apotheose te leiden. De Introductie en Allegro van Maurice Ravel was nog maar een proevertje van de geniale Rachmaninov die zou volgen.
Onvermoeibaar, met een dynamiek die constant steeg. Oprecht in beleving van artiest naar publiek toe.
Een toegift onder de vorm van de tweede beweging van het pianoconcerto van Francis Poulenc bracht het publiek terug sfeervol op aarde. Meester, mogen ze snel terugkomen aub?
