Reed en Marie in Antwerpen en Gent

by Knopskaya
Reed Tetzloff, Marie François

Een poosje geleden hoorde ik de jonge pianiste Marie François een recital geven in het Antwerpse Opus4. Onmiddellijk was ik gecharmeerd door de warme klanken van haar pianospel. Ze zou binnenkort nog een recital geven in Gent, samen met de Amerikaanse sterpianist Reed Tetzloff. Als kers op de taart kwam Tetzloff eerder die week naar Opus4.

Deze unieke gelegenheid geeft de kans om een artiest in zijn geheel te ervaren. Je ziet ze op verschillende plaatsen, bij een verschillend publiek en met een ander programma. Over onze eigen Marie François kunt u op Klassiek Centraal de recensie terugvinden van haar recital in Opus4 in september. Daar viel onmiddellijk haar guitige indruk op, haar ontwapenende frisse verschijning. Ze is een pianiste die haar sterktes kent en ten volle tot uiting brengt.

Zo zag ik haar in september Granados spelen. Deze componist stond nu terug op het programma, maar behalve warm, klonk het meer matuur dan ooit. Een mix van lyriek en warmte vulde de Sint-Vincentiuskapel te Gent. Vervolgens speelde ze de Jeux d’eau van Maurice Ravel. Speels, opgewekt… maar exact. Dit typeert toch wel Marie zelf. De jonge, frisse verschijning die nog de onschuld van een dartelend kind uitstraalt, maar de dingen met volledige precisie aanpakt. Het capaciteitenboeket dat ze ons muzikaal presenteerde werd afgewerkt met een grote mooie rode strik toen ze de Pianosonate op.14 van Prokofiev speelde. Hier kwam de ernstige pianiste naar voor. Men stelt dat Prokofiev ‘moeilijke muziek’ is. Marie maakte deze toegankelijk door er lucht in te blazen zonder het te laten inboeten aan ernst.

Reed Tetzloff lijkt wel Maries overzeese piano-equivalent, vooral wanneer het op présence aankomt. Ik ontmoette Reed voor het eerst in Opus4, waar hij eerder op de week een heel speciaal recital gaf. Tetzloff is slechts 24 lentes jong en was bachelor- en masterstudent bij prof. Dokovska in New York. Vorig jaar zat hij in de finale van de prestigieuze Tchaikovskycompetitie in Moskou. Hij behaalde internationale prijzen, tot in Beijing en Tiblisi. Zijn tourorganisator Erik Vertriest wist heel goed dat hij met Reed een sterpianist naar België bracht.

Reed Tetzloff is een naam die u goed moet onthouden, want u zal er in de toekomst nog vaak van horen. Hij liet me dingen ervaren en leerde me dingen kennen die ik nog nooit eerder op mijn weg was tegengekomen. Hij speelde César Franck (zijn lievelingscomponist), Bartok, Debussy, Schumann en Chopin en creëerde hiermee een mooi pallet van klanken die aanvingen in de negentiende eeuw. Tetzloff kan zichzelf als het ware in de piano gooien. Hij gaat voor totaalbeleving waarbij men soms zelfs zijn ademhaling kan waarnemen. Soms was ik zelfs een beetje bang dat hij in zijn hogere sfeer zou blijven hangen. Maar nee hoor, Tetzloff leeft wat hij speelt. Hij kan niet anders, het moet.

Zowel van het recital in Opus4 als in Gent waren er twee speciale momenten die me bijgebleven zijn. Zo speelde hij in Opus4 de Winnsboro cotton mill blues, een stuk van de Amerikaanse, maar in België residerende componist Rzewski uit 1979. Hij legde met zijn volle beleving de achtergrond van het stuk uit. Het gaat over een harde periode uit de Amerikaanse geschiedenis, waarbij de machines uit de katoenindustrie te horen waren. “Omdat u niet zou schrikken terwijl ik mijn ellebogen in de strijd zal gooien, leg ik u dit even uit”. Hij vulde aan dat het vrolijke wijsje dat te horen was midden in het stuk eigenlijk een minder vrolijk volksliedje was. Hij zong het ook even voor het publiek en genoot er zelf ook ongelooflijk van. De beleving van deze compositie werd een unieke ervaring. Na deze Amerikaanse compositie bracht hij nog een jazzy stukje Kapustin, waarin zijn Amerikaanse roots duidelijk weerklonken.

In Gent verraste hij me nogmaals door het brengen van een wel heel speciaal bisnummer. Hij koos voor een prelude van Johann Sebastian Bach. Aha, dacht ik. Barok hebben we nog niet gehad. Hij bracht deze prelude met zulke oprechte precisie en gevoeligheid dat het de hele zaal stillegde, gevolgd door een meer dan warm applaus.

Tot slot brachten Marie en Reed samen een speels en opgewekte quatre-mains. Ze bezorgden me alle twee twee geweldige avonden alsook meervoudige nieuwsgierigheid naar nog.

Foto:  © Yoshie Kuwayama

Misschien houdt u ook van:

Wij gebruiken cookies om onze website en de inhoud er van te optimaliseren. Akkoord