Aansluitend op festival 20-21, Het Klassiek van Morgen, mogen we jaarlijks genieten van het experimentele TRANSIT-festival, dat het geluid van morgen onderzoekt en naar het publiek brengt. En dit met succes, de voorstelling van ZWERM in de labozaal van het Leuvense STUK was onverbiddelijk uitverkocht. Er zit namelijk zoveel meer achter geluid dan u zou durven denken. Deze voorstelling slaagde erin om geluid werkelijk voelbaar naar het middelpunt van uw lichaam te brengen. Voor de gewaarwording-freaks waren er zelfs strandstoelen en kussens in de aanbieding. Voor de gevoelige oren, oordopjes. Wat zou volgen was evenzeer een raadsel als een all-in sound-experience.

Trillende ziel
Seismic Wave Orchestra, de eerste compositie, hier in wereldpremière en van de hand van Shiva Feshareki dompelde het publiek vanuit licht en stilte onmiddellijk onder in een haast unheimliche sfeer, om vervolgens een diep geluid recht naar het middenrif te sturen. Feshareki (geb. 1987) behaalde haar doctoraat in compositie aan het Royal College of Music in 2017, en is geen onbekende in kunstcène en concertzalen, maar evenmin binnen de elektronische dance-scène.

Toon Callier, Johannes Westendorp, Matthias Koole en Kobe van Cauwenberghe brachten de compositie van de Brits-Iraanse componiste-kunstenares-turntabliste met behulp van strijkstokken op hun elektrische gitaren,  die de trillingen naar het punt brachten waar vermoedelijk uw ziel zou kunnen liggen. Stelt u zich voor dat u een strijkinstrument zou zijn. Wel dat punt aan de binnenkant dat men de ziel noemt, ligt in uw romp op gelijke hoogte. Geluid reisde door heel de ruimte, evenals licht, maar niet aan de discosnelheid die u zult vermoeden, soms zo traag, dat men geboeid raakte of er nu daadwerkelijk iets bewoog en of die beweging te maken had met het geluid en de richting waaruit het kwam. Tijd en ruimte werden volledig ingevuld door de geluidservaring en lichte extra prikkelingen op lichaam en zintuigen.

Origins of sound
Het was het ensemble Zwerm zelf, dat het werk Avaeken bestelde bij Stephen O’Malley, eveneens een wereldpremière en eveneens van een componist-muzikant, in dit geval gitarist, die eveneens actief is binnen de beeldende kunsten en de live performance. Net daar zit zijn grote sterkte, het multidisciplinaire, hetgeen ook bewezen werd tijdens de opvoering van het werk voor vier gitaren, waarbij hij flirt met de grenzen van ruimte en tijd binnen een minimalistische context en hoe ons lichaam dit opneemt. Hij nodigt uit tot het waarnemen van details.

Zo werden er achter de vier gitaristen vier schermen geplaats, licht gedraaid waardoor er een licht gelaagde dimensie ontstond. Op de vier schermen werden vier verschillende beelden geprojecteerd. Het leek zand van heel dichtbij, of een onderdeel van een ruïne. Dit in vier verschillende schakeringen achtergrond. De compositie bleef vrij uniform, diep inwerken, alsof men met zijn voeten naar de grond werd toegetrokken, een beetje op een drijfzandachtige manier. En dan werd de luisteraar uitgenodigd een kijker te worden, want op de schermen veranderden er kleine schakeringen binnen de samenstelling van het beeld. Alsof de trilling plots in het beeld was gekropen, pulseerde het naar buiten. Soms golvend, heel soms snel en vinnig veranderde de structuur, de korrel. Het leek op een bepaald moment of er planeten werden gecreëerd, maar soms leek het eerder op een trilling op zeebodemzand, of steen die plots vloeibaar werd. Het intrigerende van het onbekende.

Een bijzondere ervaring, futuristisch, en toch helemaal terug naar de oorsprong van wat geluid instinctief te betekenen heeft. Net daarom in het donker, zonder boekje, een oprechte ervaring

https://www.festival2021.be/nl/transit/agenda

Meet ZWERM