De Antwerpse Middagconcerten blijven moedig het podiumlandschap opnieuw kleuren. Hun missie is nog steeds om mensen te laten genieten van wat ze kennen of nog moeten ontdekken, met de juiste duiding en door de juiste artiesten. Dit al 72 seizoenen lang. Zo stond TrioFenix – opgericht in 2006 – ook op het programma in maart 2020, toen corona plots het hele culturele leven van de kaart veegde. Ze waren dan ook in bijzondere stemming dat hun concert ditmaal wel mocht doorgaan. Het publiek alles van zichzelf geven, werd belangrijker dan ooit.
En dat gebeurde ook, in een totale naturel van speelvreugde. Het is steeds de bedoeling van de drie muzikanten geweest om het strijktrio extra onder de aandacht te brengen. Het is hun overtuigend positieve instelling tijdens het spelen die de microbe recht het publiek instuurt. Tijdens dit concert werd geopteerd voor een waaierprogramma in plaats en tijd.
Oorsprong
Aangevangen werd met het Trio in D opus 14 nr. 4 van Luigi Boccherini (1743-1805) in drie bewegingen. Luigi Boccherini haalde zijn inspiratie bij Joseph Haydn, vader van het strijktrio. Het was een periode waarin kamerbezettingen steeds populairder werden. Stel je een tijd voor zonder radio of cd-speler. De grootste muzikale vreugde, werd toen in intieme sfeer gecreëerd door kleine gezelschappen. Ook begon men zelf in amateurgezelschap thuis te musiceren. Het uitgeven van muziek werd dus steeds belangrijker. Haydn introduceerde Boccherini bij zijn Weense uitgever. Toch zou Boccherini later een Italiaanse uitgever onder de arm nemen. Er ontstonden dan ook duidelijke stijlverschillen tussen de Weense en de Italiaanse school, ondanks de opzet overeenstemde. De uitvoering door TrioFeniks creëerde een aangename sfeer waarop de rest van het concert kon gedijen.
Sterk
Het Trio in G opus 9 nr.1 van Ludwig van Beethoven (1770-1827) in drie bewegingen werd onmiddellijk sterk ingezet en met blije pathos in de verf gezet door violiste Shirley Laub. Hoe kan het dan ook anders dan dat de andere strijkers, cellist Karel Steylaerts en Tony Nys, geprikkeld raken door zo’n aanstekelijke dynamiek. De vastberadenheid waar Beethoven om vraagt, werd zeer consequent in de verf gezet. Geen overdreven krachttoeren, charisme en precisie waren allesbepalend.
Vernieuwing
Tenslotte werd het concert afgesloten met het Trio opus 48 van Max Weinberg (1919-1996), geschreven in 1950. Het strijktrio van Weinberg is voor het TrioFenix altijd wat speciaal geweest gezien zij zo goed als de eersten waren die het inoefenden bij publicatie van de partituur. Dit kon gerealiseerd worden doordat een meewerkend musicoloog de familie Weinberg goed kende. Het stuk is net als de composities van zijn goede vriend Dmitri Shostakovitch maatschappijkritisch tegenover de toenmalig heersende Sovjets die de criteria bepaalden waaraan muziek moest voldoen om te mogen worden opgevoerd. Het kan als modernistisch stuk worden beschouwd. Toch blijft het stuk lyrisch meeslepend. Het fascinerende is dat men niet direct kan ervaren of het nu tonaal of atonaal is, er wordt fijnzinnig gespeeld met de grens. Men hoort accenten richting Joodse volksmuziek. Een duidelijke verwijzing naar een realiteit waarbinnen men niet meer weet wie men is of mag zijn. De compositie werd opgedragen aan Alban Berg. Al die dingen haalden het TrioFenix overtuigend naar boven. Hun dialogen maakten duidelijk dat zij samen bij iedere opvoering van het stuk nog nieuwe accenten ontdekken.
Het Strijktrio in kaart, als getuige van geschiedenis in klank, woord en daad. TrioFenix
U heeft spijt dat u dit moest missen? Geen nood, u kunt volgende week vrijdagmiddag intekenen voor een uur muzikaal ontspannen met pianist/legende Jozef De Beenhouwer die muziek van Robert en Clara Schumann brengt.
Meer info via http://www.middagconcerten.be
De Middagconcerten van Antwerpen zijn mediapartner van Cultuurpakt