De tweede halve finaledag ging tussen twee kandidaten, waarvan we van de ene tijdens de eerste ronde meer overtuigd waren dan van de andere. We schreven toen dit:
- Marcel Tadokoro (Frankrijk, 27 j oud) wist al zijn troeven uit te spelen, door een mooie heldere Haydn te brengen, correct aan het tijdsbeeld. Dat hij zomaar die complexe Szymanowski en Feux Follets van Lizst er eveneens correct gekaderd wist op te laten volgen, laat ons vermoeden dat we hem wel eens hoog kunnen zien eindigen.
- Xiaolu Zang (China (Volksrep.), °1999) weet fijn uit te pakken met een speelse Haydn een iets te opgepierde Skryabin en dito Rachmaninov. Mooi, maar we hoorden de voorbije twee dagen al beter.
Raket
Jawel, zo noemen we Marcel Tadokoro vanaf nu. Zo sterk als hij zijn opwachting tijdens de laatste dag van de eerste ronde maakte, stond hij er nauwelijks drie dagen later minstens even sterk. Het opgelegde stuk van Pierre Jodlowski – Nocturne- weet hij zo uit te voeren dat men daadwerkelijk weet waarover het gaat. De componist wilde geen landschap of schilderij weergeven zoals dat bij de impressionisten gaat, maar naar de ideeënstorm verwijzen, eigen aan de soms woelige slaap van de kunstenaar. De inleving van Tadokoro is helemaal oprecht, en hij schept bijgevolg het correcte beeld, als een soort van beeldhouwer.
Vervolgens onderneemt hij een tijdreis naar de periode van Couperin. Wat is dat ontroerend mooi. We willen niet weten hoeveel er leeft in het hart van deze jongeman. Ook Beethoven weet hij op de kaart te zetten en tot leven te wekken. Hij gebruikt de piano als medium en vertaalt de gevoelens van de componist. Ook Stravinsky mag zijn verhaal vertellen en het lijkt alsof Tadokoro mee vertelt. Tijdens het concerto, wist hij een volle Mozart te brengen, met een palet aan emoties dat we zelden hoorden. Ook het Orchestre de Chambre de Wallonie voelde zich kiplekker aan de zijde van zo’n pianist. Ergens heeft het iets heel mooi en naïef, hoe de pianist zijn gelaat beweegt. Alsof de muziek hem toelaat de techniek te vergeten en toch perfect uit te voeren.
We noemen hem vanaf nu de raket, want hij moet wel naar de finale geschoten worden (we beloven niet meer te dreigen met te komen spoken). Tijdens de finale (die hij volgens ons dus moet halen), kiest hij voor Prokofiev.
In bloei
Eindelijk, Xiaolu Zang laat in zijn kaarten kijken, en weet Mozart met zoveel gevoel op de kaart te zetten dat een mens er haast onwel van wordt. We merken tijdens de opvoering van het Concerto meteen dat we eigenlijk twee kleppers zagen vandaag. Toch wel mooi hoe de jury het potentieel van deze pianist wist te onderscheppen. De Nocturne van Pierre Jodlowski wordt natuurlijk 24 keer herinterpreteerd. Na de opvoering door rocketboy om 16 u, was het moeilijk deze nog te evenaren. Het was allemaal wat wild, maar heeft de componist het zo bedoeld? Veel zal hier afhangen van persoonlijke smaak. Beethoven liet ons ook weer op onze honger zitten. Wat wel mag gezegd worden, is dat hij rake akkoorden speelt. Een mooie, bloeiende Ravel, maar o zo correct. Maar mogelijk is dit gewoon wat wordt gewenst. Wie zal het zeggen?
De wegen van de jury bleken al eens meer ondoorgrondelijk. Van deze halve finalist durven we ons bijgevolg niet uitspreken. Het kan nog alle kanten op. Mochten we hem terugzien, brengt hij tijdens de finale het eerste concerto in bes opus 23 van Tchaikovski.
Meer info, livestreams en nagenieten?
http://www.queenelisabethcompetition.be