Foto’s: Yoshie Kuwayama – Motion in Silence.
De jongste editie van de Brussels Chopin Days was na goede gewoonte weer eentje om U tegen te zeggen. Niemand minder dan de Oekraïense toppianist Vadym Kholodenko, winnaar van de gerenommeerde Internationale Van Cliburn Piano Competition 2013, maakte zijn opwachting in het Brusselse Conservatorium. Zijn recentste album met werk van Scriabin uitgegeven bij Harmonia Mundi, won terecht een Diapason d’Or de l’année.
Kholodenko wordt internationaal geroemd omwille van zijn dynamiek en zijn technische precisie, de manier waarop hij muziek weet te absorberen en de mooie overgangen die hij weet te creëren. Laat het dat zijn wat in het bijzonder de aandacht trok tijdens dit concert.
Voor de pauze speelde hij 3 Mazurkas opus 63 en 3 Mazurkas opus 56, gevolgd door 4 Mazurkas opus 41 en 4 Mazurkas opus 30. Wat hier al meteen opviel, is de liefde waarmee hij ieder stukje muziek individueel omarmt. Hij zoekt niet, maar weet onmiddellijk zijn vinger te leggen op de nodige dynamiek die thuishoort bij ieder werk afzonderlijk. Van daaruit bouwt hij dan op. Het lijkt alsof hij de perfecte bouwstenen in zijn mouw heeft zitten, want elke melodie wordt aangezwengeld als in een soort van spiraal en weet zo grootser te worden, briljanter. Dit alles binnen een oprechte kalmte. Een pure ervaring.
Op dit pad ging hij verder toen hij na de pauze de Nocturne opus 27 nr. 1 en de Pianosonate nr. 3, opus 58 bracht. Laat vooral dat laatste stuk een huzarenstukje zijn aan nuances, afwisseling in tempo, een virtuoze waaier aan muzikale emotie en temperament. Hij gebruikt hier de bouwstenen van de kortere stukken en creëert verhalen. Zoals iedere Mazurka een eigen verhaal had en zelfs was, wordt ook iedere passage binnen dit groter geheel een vertelling die opbouwt. Samen weet hij het geheel in verhaallijnen te gieten die mekaar overlappen zonder botsen of zonder in mekaar te verdwijnen. Overgangen die je van de ene emotie in de andere doen verzeilen, waardoor de emotionele impact bij de toeschouwer maximaal is. Dit alles met het grootste naturel, zonder grote uithalen of krachttoeren. En toch liggen de glamoureuze accenten daar waar ze moeten zijn. Kholodenko is een perfectionist, dat voelt men. En net daarin schuilt de ontroering. Weten dat men het ideaal van de componist benadert. Men komt een beetje dichter bij Chopin.
Het bisnummer lag ook in die oprechte lijn. Iets lieflijks en recht uit het hart. Kholodenko vond in een boekenwinkeltje in Warschau een partiturenboekje uit 1901 met zelfgeschreven stukjes van een amateur. Een stukje daaruit heette De laatste akkoorden van Chopin. Met de grootste zorg en liefde werd het als op een kanten doekje aan het publiek gepresenteerd. Dit is veelzeggend over de artiest die we zagen. Mooi gewoon.
Gezien op 17 maart 2023
Volgende editie: 26 mei 2023, Charles-Richard Hamelin (Canada)
http://www.brusselschopindays.com