In Mechelen ging gisteren (27 april) het jaarlijkse Festival van Vlaanderen van start. Sinds vorig jaar luistert de Mechelse versie, onder de kundige directie van Jelle Dierickx, naar de naam Lunalia. Men kan er niet naast kijken de laatste weken, overal in de stad kreeg Lunalia 2019 een prominente plaats. Niet zo gek als je weet dat de Mechelse editie van het Festival van Vlaanderen aan z’n 50ste verjaardag toe is. Vorig jaar werd de toon al gezet met een prachtig openingsconcert, dit jaar was het niet anders! Ik bespaar je alvast de toespraken van Jelle Dierickx en Bart Somers,….
Muziek en Licht
Het openingsconcert van Lunalia vond plaats in de sfeeriek “Onze-Lieve-Vrouw-over-de-Dijlekerk” dat met zijn drie-podium-opstelling het decor vormde voor een avond van diversiteit. Lunalia toont eens te meer aan dat het geen traditioneel concertcircuit van louter traditionele klassieke muziek wil zijn maar dat er ruimte is voor experiment, voor ietwat buiten de lijntjes kleurende musici en voor een multiculturele aanpak van de klankbeleving.
Het openingsconcert van Lunalia was ook dit jaar geen bombastisch gebeuren waarbij men de bezoeker van zijn of haar stoel blaast. Het is – ondanks het verjaardagsgebeuren – een ingetogen concert waarbij klank en licht een maancyclus volgen. Maja Jantar neemt de regie op zich en zorgt voor aangepaste be- en verlichting bij elk stuk. Doordat de voorstelling zowel vooraan, achteraan als in het midden van de kerk plaats vindt word je als bezoeker als het ware meegenomen op een reis. Een reis door de kerk, een reis door de muziek een reis door culturen.
Voice in Residence
Centraal in de Volle Maan Muziek stond de Bach cantate “Ich habe genung”. Voice in Residence, Reinoud van Mechelen beklom de kansel en gaf driemaal uiting aan de verwondering van Simeon (Lukas 2:25-34). Het is een drieluik dat wordt verdeeld over de avond. Begeleiding gebeurde door het rond hem opgebouwde ensemble “A Nocte Temporis” waarmee hij reeds toerde en intussen 3 cd’s opnam.
In 2017 werd Reinoud van Mechelen bekroond met de prestigieuze Cecilia Prijs van de Belgische Muziekpers maar ook eerder viel hij al op en maakte hij deel uit van le Jardin des Voix en was hij solist op verschillende festivals en speelde hij ondermeer in het Bolchoï theater, de Royal Albert hall en vele andere grote zalen. Daarnaast nam hij rollen op in de opera van Lyon, De Munt en de Staatsoper Unter der Linden in Berlijn.
Liefde, passie, afscheid, verlangen
Openen doet het concert met gezongen liefdespoëzie van prinses Wallada bint al-Mustakfi; een passionele “plan me te bezoeken als de nacht valt” en net nu horen we deze passionele oproep. Karima el Fillali brengt het als een smeekbede van achteraan in de kerk; het wordt gevolgd door een al even ingetogen Fratres, van Arvo Pärt; door acht cellisten en een (erg) grote trom, ze beantwoorden de oproep van uit het einde van het gebouw. Het Cello-octet staat onder de leiding van Benjamin Glorieux.
Hierna volgt het eerste deel van het drieluik Ich habe genung. Centraal muziekstuk, centraal gebracht op het middenpodium. Reinoud zingt de menigte toe, soms fluisterstil waardoor het gevoel ietwat verloren dreigt te gaan.
Terug naar achter in de kerk hierna; één enkel instrument, de bandoneon klanken van Gabriel Rivano. Weinig instrumenten weten te beklijven zoals een bandoneon, van intieme zachte treurnis tot uitbundige passie. Weinig andere componisten hebben het instrument zo benaderd as Astor Piazzolla; muziek voor de generaties gebracht op een generatie instrument dat ons toezingt. Van Argentinië gaan we terug naar het midden oosten; liefde als bindmiddel; met opnieuw Karima el Fillali, deze keer begeleid door Jamil al Asadi op qanun, een hakkebord achtig instrument waarmee hij de bezwerende tonen kracht bijzet.
Het tweede deel van het drieluik wordt gevolgd door een ander stuk van Piazzolla, deze keer met behulp van het Cello Octet. Een trage tango die het slotstuk van Ich habe genung aankondigt, “Laat me in vrede vertrekken en in de koele aarde in je schoot rusten. Het vaarwel is uitgesproken. Wereld, goedenacht!”
Het orgelpunt van het concert komt uit de Bachianas Brasileiras van Heitor Villa-Lobos. Sopraan Lore Binon brengt het licht van achter in de kerk naar voor, traag lopend, zingend, en eindigend met een vocalize met gesloten mond. Een knipoog opnieuw naar de M van Mechelen, van Muziek en van al het Moois wat we nog zullen zien tijdens deze aflevering van Lunalia – the Sound of M.
Meer info
Je kan alle informatie ivm Lunalia vinden op de website http://lunalia.be/. of via hun facebook pagina, Lunalia Mechelen.
Wij doen alvast ons best om jullie van een aantal voorstellingen verslag uit te brengen; maar zelf gaan is uiteraard de beste optie.
—
Teksten werden overgenomen uit het programmaboekje.