De Middagconcerten konden na bijna negen maanden terug van start gaan. Feest in AMUZ, want het is de Young Masters reeks die tijdens de zomermaanden jong opkomend en fijnzinnig toptalent op het podium plaatst, telkens op vrijdagmiddag, zes weken lang. De spits mocht afgebeten worden door cellist Pablo Argemiro Laporev en pianist Pieter Dhoore.
Het programma waar de jonge muzikanten voor kozen, kan best eigenzinnig genoemd worden. Componisten uit verschillende perioden werden aan mekaar gekoppeld. Het resultaat: de ruime mogelijkheden van de cello als instrument werden ten volle geëxposeerd en gesavoureerd. De piano als onmisbare kompaan tijdens het tweede gedeelte.
Allereerst werd er een sonate voor solo cello gebracht van Crumb (Geb. 1929). Het betreft een moderner werk dat de klankkast van het instrument tot in de verste hoeken weet te benutten. Het stuk werd in 1955 gecomponeerd te Berlijn, toen Crumb zelf nog student was. Camilla Doppmann speelde de première in 1957 en werd volgens critici sterk beïnvloed door de klassiek romantische stijl van Bartók, vanwege de techniek. Crumb wilde het even uit circulatie halen, maar publiceerde het uiteindelijk toch in 1958. Het stuk wordt gekenmerkt door stevige tegenstellingen in toon en beweging en is overwegend tonaal. De structuur van die tegenstellingen worden bijna in palindroomstijl neergezet. Dat het stuk een bijzondere betekenis heeft voor Laporev was duidelijk merkbaar.
Vervolgens worden de solo mogelijkheden van het instrument nogmaals neergezet, maar dan binnen een oudere setting. Wanneer men Bach zegt, denkt men bijna automatisch aan de cello suites. Niet de eerste werd gespeeld, maar de derde, die qua structuur toch heel mooi volgde op het eigentijdsere stuk van Crumb. Vervolgens werd er slechts een halve eeuw opgeschoven om de piano ook aan het woord te laten. Laporev en Dhoore laten het vooral natuurlijk overkomen, de toch wel aartsmoeilijke virtuoze vingergymnastiek waar Luigi Boccherini hen tot uitnodigde werd secuur uitgevoerd, pretentieloos, puur, collegiaal.
Moet het nog gezegd dat het volledige laatromantische gevoel dat wordt opgeroepen bij de muziek van Richard Strauss (1864-1949) het geheel contemplerend afsloten, passioneel lieflijk. De eenvoud, speelvreugde en belevenis van de muzikanten en de toch zo vervullende klank van twee instrumenten zetten weekend en zomervakantie in.
Artistiek directeur Luk Callens stelde het hoe het was. De Middagconcerten scheppen kansen voor publiek en artiesten. Voor een kleine prijs kan men op vrijdagmiddag genieten van absolute klasse als een echte ontmoetingsplaats. Dit zonder subsidie, en postcorona en zonder steunmaatregelen. Dat verdient een bezoek van uw kant.
Volgende weken op het programma:
9 juli: Patrick Rodrigues
piano
J.S.Bach, L.v.Beethoven , Liszt
16 juli: Elias Agsteribbe en Wouter Valvekens
fagot en piano
J.N.Hummel, ,H.Villa-lobos, R.Schumann , F. Chopin
23 juli: Roeland Vermeulen
piano
- Strauss, C. Franck, M. Ravel
30 juli : Esther Duerinck, Lydia Michel
viool en piano
Edvard Grieg, , Leoš Janáček, Maurice
6 augustus: Marthe Gilis, Boje Moon, sopraan, sopraan
Nils Hellemans piano
W.A. Mozart , H. Wolf, M. Ravel, E. Chausson, C. Debussy,J. Ryelandt, L. Mortelmans, F. Mendelssohn
Meer info: http://www.middagconcerten.be
De Middagconcerten van Antwerpen zijn mediapartner van Cultuurpakt.be