Op dinsdag 12 september 2017 was het een grote, maar vooral lange en spannende dag in ’s Hertogenbosch . De 21 halve finalisten van het Internationaal Vocalisten Concours zouden elk zo’n 4 composities zingen, waaronder de verplichte compositie Lunam, ne quidem Lunam van de Nederlandse componiste Monique Krüs.
Desondanks het eivolle programma, bleek de wedstrijd toch een mooi continu karakter te hebben. Iedere halve finalist koos voor een heel eigen en toch divers repertoire. Dit gaf hen extra kansen om hun capaciteiten sterk in de verf te zetten. De combinatie met het plichtwerk was perfect; de compositie Lunam, ne Quidem Lunam is een fragment uit Hawinkels Tuin der Lusten dat door Harm-Jan van Dam vertaald werd naar het Latijn. Hierdoor krijgen alle kandidaten gelijke interpretatieve en linguïstieke kansen. De diversiteit aan opgevoerde werken maakte het voor de jury wel extra moeilijk. Hier en daar viel er dus ook een verrassing uit de lucht.
De verrassing zat hem dit jaar vooral bij de mannelijke kandidaten die bijzonder sterk bleken te zijn. De Chinese tenor Yongxi Chen koos voor een combinatie van Gounod en Verdi, afgewerkt met een aanstekelijk stukje Léhar, zeer toepasselijk uit Das Land des Lächelns. De Britse bas Dominic Barberi kon me minder overtuigen. Men kreeg bij aanvang soms het gevoel dat er een appel in zijn keel zat. Toch kon hij de jury overtuigen. Het moet gezegd, voor mannen is het veel lastiger om op zo’n jonge leeftijd samen met vrouwen aan deze wedstrijd deel te nemen. Zij lopen door het breken van hun stem vaak een achterstand op. Net daardoor is de uitdaging extra groot.
De revelatie van de dag was voor uw recensent toch wel de Russische tenor Anton Kuzenok. Zijn stem was van zo’n rijpheid dat hij moeiteloos een groot podium zou kunnen betreden. Van deze man horen we nog, dat geef ik u nu op een blaadje en wil er gerust naam en stempel bijplaatsen. Ok, hij zong een wat veel te opgeblonken plichtwerk, maar ook dat valt binnen zijn interpretatieve vrijheid tenslotte. Hij koos voor Verdi, Strauss en voor een flink stukje Shostakovich. De meningen daaromtrent waren achteraf verdeeld. Het was een mooi geacteerd, misschien wat volks lijkend stukje. Maar laat ons eerlijk zijn, onderschatten we het Russisch niet al te vaak? Eén ding is zeker, wie van dit optreden weg was, was ook meteen verkocht.
Wat de vrouwelijke laureaten betreft, was de sterkste prestatie toch wel degene van Kinga Borowska. Ze koost voor opvallende composities van William Walton en Tsjaikovski. Ze had iets Wagneriaans en dat is gevaarlijk. Men is ervoor of men is ertegen; het is iets trots en diepgaand. Niet iedereen vat het. De Britse Anna Harvey kan trouwens ook binnen dit kader geplaatst worden, toch was ze iets toegankelijker te vatten. Ze koos tenslotte voor Richard Strauss, en daar kies je niet zomaar voor. De sopranen vielen allen af, de warme mezzo’s overwonnen. Om op die warmte terug te komen, mag toch gezegd dat vooral de Aziatische mezzo-sopranen kwa timbre sterk naar voor kwamen. Trots neemt het dus zaterdag tijdens de finale op tegen warmte.
Spannend!
Hier heeft u ze nog eens op een rij:
Dominic Barberi, bass, United Kingdom
Kinga Borowska, mezzo-soprano, Poland
Yongxi Chen, tenor, China
Eunkyong Lim, mezzo-soprano, South Korea
Anton Kuzenok, tenor, Rusland
Yajie Zhang, mezzo-soprano, China
Anna Harvey, mezzo-soprano, United Kingdom
- WAT: Halve finale vocalistenconcours s’ Hertogenbosch
- WIE: 21 halve finalisten
- WAAR: Theater aan de parade, ’s Hertogenbosch
- WANNEER: 12 september 2017
- Foto: ©Annemieke van der Togt