Kerson Leong wordt gezien als een van de belangrijkste Canadese violisten van zijn generatie. Hij won in 2010 de Yehudi Menuhin Competitie en laat zich kenmerken door een mix aan meesterschap, spontaniteit, elegantie en fantasie, aldus Le Monde. Eerder zagen we van hem reeds een album verschijnen met composities van onze Belgische componist EugèneYsaÿe, dat eveneens door de pers werd bejubeld. En toch is hij ook een beetje van bij ons, gezien hij verbonden is aan de Koninklijke Kapel Koningin Elisabeth.
Voor dit alum speelt hij samen met the Philharmonia o.l.v. de jonge dirigent Patrick Hahn, een tachtigkoppig orkest dat werd opgericht in 1945, met leden van zestien nationaliteiten dat internationaal toert.
Tijdens het maken van dit album, vroeg Leong zich vooral af hoe hij een grote intensiteit kon leggen in de muziek, hoe hij een landschap kon creëren waarvan de aanblik harten zou beroeren. Langs de andere kant wilde hij vervoeren, de luisteraar ver weg brengen van zijn dagelijkse beslommeringen. Daarom net de keuze om Britten en Bruch aan mekaar te koppelen in een album. Waar Britten vrij rauw en direct kan overkomen, biedt Bruch de troost om met deze gevoelens om te gaan. Dit album dompelt u onder in twee extremen: expressiviteit en contemplatie. Het is dit wisselwerking die er in slaagt om u daadwerkelijk te vervoeren, u even mee te nemen naar die plek waar enkel muziek nog van tel is. Het lijkt soms alsof de muziek van Britten zelf ook van het ene in het andere duikt, alsof het niet weet wat het wil. En net daarin schuilt de expressiviteit waarin men wordt meegesleurd door de compositie van de nog jonge Britten op verkenningstocht aan de andere kant van de oceaan. Het ene moment lijkt het een militair tempo dat opbouwt en waardoor de viool een hoogtepunt weet te bereiken. Vervolgens worden elementen die men reeds eerder hoorde terug opgepikt alsof men een waaier aan herinneringen wil oproepen. Dit passioneel gebrachte vioolconcerto in D min opus 15 wordt gevolgd door het lyrische In Memoriam van Bruch, waarin alle melancholie die de viool naar boven kan brengen wordt geëxploreerd.
Een album als een zoektocht naar klank en expressie, dat toelaat even te ontsnappen, maar dat evenzeer confronteert met een hele waaier aan emoties die zo menselijk zijn. Een reis door het hoofd van de luisteraar en bijgevolg een zeer geslaagd opzet. Leong maakt de woorden van Le Monder hier mee waar.
ALPHA 946 http://www.outhere-music.com