De titel verraadt het al, want twee ensembles kunnen nauwelijks verder uit elkaar liggen dan dit. Aan de ene kant is er een Big Band, zestien muzikanten wiens kernvaardigheden niet noodzakelijkerwijs zacht spelen omvatten, en aan de andere kant zijn er zes zangeressen, wier grootste kracht ligt in hun beheersing van de fijnste nuances.
Er zijn echter verenigende elementen – de zoektocht naar nieuwe kusten, naar geluiden en structuren die nog nooit eerder zijn gehoord, en de vreugde van experimenteren. Deze elementen vormen de rode draad die door de composities van Jan Schreiner loopt.
Jan Schreiner, geboren in Stuttgart in 1984, is een in Keulen gevestigde bastrombonist, tubaspeler en componist. Hij begon trompet te spelen op 6-jarige leeftijd voordat hij overstapte naar tenor en later bastrombone. Hij studeerde jazztrombone bij Günter Bollmann in Mannheim en Nils Wogram in Luzern. In 2016 behaalde hij de Master of Music in Jazz Composition aan de Musikhochschule Mannheim onder Jürgen Friedrich.
De Spielvereinigung Sued is meestal te horen in clubs, de fijne vrouwenstemmen van Sjaella meer in kerken – akoestisch natuurlijk. Hun samenwerking blijkt vooral verfrissend te klinken. Een nieuw geluid vol vertrouwde elementen.
We zagen Sjaella al eerder live aan het werk. Onze impressie:
Maar de titel heeft ook een sociaal-politieke relevantie: betrokkenen storen zich al jaren aan de nog steeds bestaande kloof tussen Oost- en West-Duitsland, die zich natuurlijk ook in de culturele scene manifesteert, zij het vaak goed verborgen. Deze klacht wordt gecounterd door “Zo dichtbij en toch zo ver”. Een Duitse componist samen met twee Duitse ensembles waarbinnen geografie en politiek niet van belang is.
Het is een verhaal over werelden verenigen, politiek, artistiek en muzikaal. Over hoe mooi puzzelstukken in mekaar kunnen vallen als je het maar zelf wil en als je er maar hard genoeg aan werkt.
FUG819 http://www.outhere-music.com