In 2020, tussen twee lockdowns door (u bent het intussen vast heel erg beu gehoord, maar het is de waarheid) kon het publiek zijn hart ophalen aan een aantal prachtige concerten. De concertreeks die doorging in het teken van dichter Paul Verlaine (1844-1894), uitgevoerd door het Desguin String Quartet, pianist Florestan Bataillie en bas-bariton Werner Van Mechelen. Het was Bataillie die de teksten schreef waarmee acteur Stefaan Degand gestalte gaf aan het leven en lijden van de dichter. Meer daarover kunt u hier lezen:
Verlaine: verdronken letters en verloren liefdes van een genie
Her was een wervelende en vooral een boeiende tijd, waarbinnen enkele kleurrijke figuren die de geschiedenis zouden ingaan als grote genieën de Parijse scène kruisten en mekaar inspireerden. Het bijzondere is dat muziek en woord sterk met mekaar waren verweven en tot de mooiste resultaten hebben geleid. Die liederen en composities, doorspekt met nostalgie, fijnzinnigheid en verlangen, werden gebundeld en uitgegeven door het label Et’cetera.
Paul Verlaine had zoals u hierboven reeds kon lezen een turbulent leven, vol intense gevoelens die hij vermoedelijk in zijn dagelijkse leven niet aankon. Dit alles leidde tot alcoholmisbruik, gekruid door een mislukt huwelijk met een verloren zoon, een gewelddadige relatie met de jonge Arthur Rimbaud, een verhuis naar Brussel en tenslotte de dood van een nieuwe geliefde die hem eindelijk stabiliteit leek te bezorgen. Rimbaud was op. Hij leed aan syfilis, diabetes en maagzweren – het resultaat van een leven dat te hard was geleefd. Die laatste schok, de dood van zijn geliefde Julien, was er teveel aan. Hij stierf en liet een indrukwekkend oeuvre na waarin we zijn ware ziel leerden kennen die liefhad en leed en de komende generatie intellectueel zou voeden.
We kennen allemaal de Clair de Lune van Claude Debussy, nauwelijks wetende dat het oorspronkelijk om een gedicht van Verlaine handelt en dat ook Gabriël Fauré er een compositie over maakte. Wat opvalt is dat hij vooral jonge componisten wist te fascineren en dat die fascinatie hun carrière bleef kleuren. Zo schreef Debussy zijn Mandoline, een compositie waarin hij de Commedia dell’arte weet te vatten, maar dan binnen Verlaines melancholie, op de leeftijd van twintig jaar. Reynaldo Hahn begon op zeventienjarige leeftijd met het bestuderen van maar liefst vier bundels om er composities van te maken waarin de meest uiteenlopende gevoelens waarneembaar zijn. Een caleidoscoop van verwondering.
Nostalgie, weemoed verlangen. Dit album is een mooi eerbetoon, die de waarheid niet mijdt maar net kleurt om het gevoel enkel nog dieper aan de luisteraar te schenken.
KTC 1728 – http://www.outhere-music.be