In 2021 brachten sopraan Sandrine Piau en het Orchestre Victor Hugo een album uit met Duitse liederen met orkest, onder de titel Clair-Obscur.
Sandrine Piau: Het lied van de ontdekking, in al zijn nuances
Deze opvolger, Reflet, gewijd aan Franse orkestliederen, is bedoeld om een tweeluik te voltooien, bestaande uit liederen die gaan over licht, zijn reflecties en dubbelzinnigheden.
Het gebrachte oeuvre op deze CD omvat slechts twee complete werken, die de reeks beëindigen – Ravels Trois Poèmes de Stéphane Mallarmé en Brittens verbazingwekkend vroegrijpe Quatre Chansons Françaises, zettingen van Victor Hugo en Verlaine gecomponeerd toen hij nog maar 14 was – en daarvoor komt een opeenvolging van individuele liederen.
Gezien de fluweelzachte schoonheid en evenwichtigheid van Piau’s uitvoeringen, wil men meer te horen krijgen na het beluisteren van het geheel . Dit is duidelijk een opname met zulke kleine en fijne accenten dat een zekere honger wordt opgewekt. Men komt telkens opnieuw in een bubbel van geconcentreerde Franse charme terecht (cfr The Times). Je wil die echt niet doorprikt zien. Een dubbele CD met meer werken per componist of meer cycli zou zeker op zijn plaats geweest zijn. Piau weet je onder te dompelen in een zekere sfeer bij een zeker lied en schakelt dan naar het volgende terwijl men nog even wil gevangen blijven in het moment. Dit is zeker geen negatieve commentaar, integendeel zelfs. Het bewijst eens te meer de capaciteiten van Piau als interpretator. Ze weet haarfijn haar vinger op een gevoel te leggen, op een poëtische uiting om deze naar buiten te brengen. Een album vol gedichten met de meerwaarde van de melodie en de instrumentatie.
Eigenlijk is elk van Piau’s voorstellingen een pareltje: elke frase is elegant gebracht en onnavolgbaar gekleurd, elk woord is geproefd en glashelder. (The Guardian)
ALPHA 1019 http://www.outhere-music.com