Björn De Buck is zo veelzijdig als zijn naam, en laat zich evenmin kneden of in een hokje stoppen. Nadat hij 10 dagen lang Bjorno heette, maakten de autoriteiten er opnieuw Bjorn van. En toch staat hij er, als Bjorno, een verhaal van een kunstenaar die weet wat hij wil.
Het was onvermijdelijk dat Bjorno zijn tekentalent ontwikkeld zou zien. Zijn vader thuis gaf hem steeds opdrachten die op het eerste gewicht eenvoudig lijken, maar het helemaal niet zijn. De koffiekan die op tafel staat bvb, een ei,… Teken je dat met een schaduw, in welk perspectief, enzj…
Ambacht
Het zorgde voor een leergierigheid, die uitmondde in een inschrijving in de akademie van Eeklo toen hij 13 jaar oud was. Jarenland heeft hij zich verdiept in de tekenkunst en technische kennis op gedaan die hij later zou gebruiken in zijn werken. Uiteindelijk specialiseerde hij zich in restauratie en steenkapperij. Wat hem daarbij vooral fascineert, is de kunst van de ambacht, al je kennis gebruiken om iets terug als nieuw te maken. Kunst is vrij, maar techniek is onontbeerlijk in deze branche. Iets wat vaak wordt vergeten, kennis gaat steeds verder achteruit. Bjorno werkte aan gebouwen waar de meeste mensen van dromen zoals het Nederlandse Koninklijke Paleis en de Franse Zonnetuin.
“Natuursteen heeft iets levend, zelfs al werk je aan een grafmonument”
Honden, engelen en kathedralen
Zo ontstonden de engelen. Rond zijn dertigste ging Bjorno zijn vrijheid exploreren binnen een begeleid kader om zo zijn kennis nog verder te verfijnen. Zijn periode binnen de grafmonumenten zorgde ervoor dat hij engelen ging schilderen binnen een spiritueel kader. Spiritualiteit is nooit ver te zoeken bij Bjornoart en vormt de basis en drijfveer van zijn uitdagingen.
Wat hebben honden met engelen te maken? Het was toen Bjorno een café had, dat hij er live voor zijn publiek honden schilderde en de ene opdracht de andere opvolgde. Dit leidde tot zijn eerste grote expositie van veertig portretten, “Honden op de koffie”. Men geeft een deel van zijn ziel prijs door live te schilderen. Doordat de kunstenaar erop staat om de dieren die hij schildert, persoonlijk te fotograferen, als het moet 100 maal, grijpt hij de persoonlijkheid van het dier.
Fijne opdrachten volgden, zoals het supergrote “Blote jongens in het park, wie zijn ze, wat doen ze” door een Paul de Leeuw fan. Ook Trial-biker Kenny Belaey, negenvoudig wereldkampioen bestelde een werk dat sponsorgewijs een grote rol zou gaan spelen. Intussen schildert Belaey zelf.
De kroon op alle harde werk was toch wel de afwerking van het beeld van Nello en Patrasche, aan de voet van de Antwerpse Kathedraal. De Gentse kunstenaar Tist blijft de kunstenaar, maar dat Bjorno de afwerking mocht doen nadat de contouren machinaal werden gezaagd, zal voor altijd zijn grootste trots en visitekaartje blijven.
Groenten, paspoppen en brillen
En zo neemt alles wat Bjorno tegenkomt op in zijn oeuvre. Toen hij zijn partner ontmoette, die kok is, werd hij steeds meer geconfronteerd met zijn spierziekte. Grote rotsblokken hakken zat er niet meer in, wilskracht des te meer. Het bleek zelfs een stimulans om zich volledig toe te leggen op een artistieke carrière.
Dit leidde alles leidde tot een reeks schilderijen met groenten en fruit. We zien groenten en fruit niet maar als belangrijk en bijzonder. Bjorno gaf zichzelf de opdracht om de kracht van de vrucht op doek weer te geven. Dit mondde uit in een reeks van in totaal 16 werken, waarbij de afwerking onmiddellijk opvalt. De finesse van het werken aan oude ornamenten is nooit veraf, bvb. in de afwerking van de koffiepot bij de koffiebonen.
Ook dit mondde weer uit in fijne opdrachten, zoals het beschilderen van elektriciteitskastjes met cartoonart in Haacht, Het werd de aanzet voor het beschilderen van paspoppen, fietsen, enz.
Bjorno heeft geleefd voor 3 en wordt getriggerd door fijne opdrachten die mensen samenbrengen.
U kunt zijn collectie groenten en fruit nog gedurende heel december bekijken bij Galleria ’t oog – Befferstraat 22 te Mechelen van dinsdag t.e.m. zaterdagnamiddag.
www.bjornoart.be