De carrière van de modernistische architect Léon Stynen (1899-1990) was er één die weinigen hem kunnen nadoen. Eigenlijk deed gewoon niemand het hem na, punt. Nog tot en met 20 januari 2019 loopt er daarom een gratis te bezoeken expo in de Antwerpse kunstencampus deSingel, waarbij er een totaalbeeld van zijn oeuvre wordt weergegeven, of liever gezegd van zijn opzet – dit ter gelegenheid van het Stynenjaar. Voor het totale oeuvre zou de ruimte niet in de verste verte volstaan, het zou onbegonnen werk zijn.
Verrast en verwonderd
De expo verrast iedere bezoeker, want zelfs wie deSingel bezoekt zonder een bezoek aan deze tentoonstelling te plannen, wordt er haast onmiddellijk heen gezogen en gaat met opengevallen mond buiten – het verliep uw recensent trouwens niet anders. Wat eerst en vooral opvalt, is het feit dat er heel wat schetsen en plannen werden gemaakt tijdens de tweede wereldoorlog. Het roept toch enig mysterie op. Laat het een teken van hoop zijn. Het is niet omdat er wordt vernield, dat er niet mag worden gebouwd, integendeel.
Bewustwording en respect
Eigenlijk zouden de generatie veertigers en vijftigers hun kinderen bij de arm moeten grijpen en zeggen:”Kijk, het is die meneer daar die ervoor gezorgd heeft dat jullie naar een concert kunnen in het Sportpaleis, en zelfs dat jullie hier mogen staan.” DeSingel wordt immers beschouwd als zijn meest complete werk, of beter gezegd als verzamelwerk van alle typische kenmerken van zijn ontwerpen. Eigenlijk blijft Stynen op deze manier de pedagoog die hij ook was.
Een bezoek aan deze expo zal uw kijk op een aantal plaatsen die u zonder nadenken misschien wel vaak bezoekt, totaal veranderen. Hij was de Antwerpenaar die het dagelijkse leven van zijn stadsgenoten er goed wilde laten uitzien.
Kunstenaar in functie van de mensen
Architectuur is zoveel meer dan gebouwen en monumenten tekenen. Stynen ging er van uit in de eerste plaats kunstenaar te zijn. Zijn tekeningen bevatten mensen, wat zeer belangrijk is. Kunst staat in functie van de mens, en zeker wanneer het om een gebouw gaat; functionaliteit, feel good en design hand in hand. Dit wordt het best aangetoond door zijn ontwerpen en realisaties van stedelijke landschappen – bvb. Linkeroever (1931). Het goed gevoel zat hem in het binnentreden van het gebouw. De overgang tussen straat en werk- of belevingsruimte waren daarbij enorm belangrijk. Het is tenslotte een zeer belangrijke factor: men presteert beter in een omgeving waarin men zich goed voelt.
Selfmade
Naast schetsen, brieven, ontwerpen, plattegronden en pentekeningen biedt de expo ook een aantal exclusieve beelddocumenten met getuigenissen van collega’s. Daarin wordt vooral het gevoel bij het métier naar voor geschoven. Zoals één van de geïnterviewde personen zei: “We kwamen als student toe op La Cambre en moesten geen middelbaar diploma voorleggen, maar via een inkomexamen laten zien wat we waard waren.”
De tentoonstelling kon worden samengesteld dankzij de archieven van zijn opvolger Paul De Meyer.
meer info: http://Stynen2018.be
