Magda Resseler (geb. Mechelen 1943) heeft altijd al een neus gehad voor fijn werk. Als achtste van tien kinderen, zag ze vader en moeder tijd nemen voor werkjes van geduld, echte ambacht. Moeder maakte de fijnste creaties met naald en draad, beide grootvaders waren houtbewerkers in het dagelijkse leven, hetgeen zich na de werkuren in o.a. beeldhouwwerk vertaalde. In het atelier van Magda Resseler liggen elementen die naar dit verleden verwijzen onder de vorm van originele stukken en kunstwerken waarin zij hun gevoel voor schoonheid en precisie eert.
Magda Resseler exposeerde tussen 1985 en 1997 in binnen- en buitenland. Daarna zou ze zich toeleggen op het promoten van de fijnschilderkunst in eigen regio, waarbij ze in 2002 de Cultuurprijs van Sint-Katelijne-Waver ontving.
Fijn
Oorspronkelijk volgde ze een opleiding mode en publiciteitstekenen en bezocht de academie. Daar volgde ze modeltekenen en werken met olieverf. Hierna volgde ze nog enkele jaren aquarel bij Jozefien Van Looy, maar merkte dat dit toch haar ding niet was en dat ze absolute verfijning zocht. De verfijning die ze ervoer bij een museumbezoek en waarbij ze de technieken van oude meesters kon zien en de olieverf haast kon ruiken. Per toeval kwam ze op het spoor van het werk van fijnschilder Meester Maarten Boffé en wist ze dat dit was wat ze wilde. Overtuigd van zijn pedagogische kwaliteiten vroeg ze om bij hem in de leer te mogen, wat hij aanvankelijk weigerde. Magda bleef volharden, tot hij haar de opdracht gaf een klas van zes samen te stellen. Zo ontstond fijnschilderschool “De eenzame hoogte”.
Leven
Het werk van Magda Resseler is ondanks het haast fotografisch fijn is, erg passioneel. De passie voor precisie roept vragen op over het hoe en waarom, maar geeft de toeschouwer ook een gevoel van nietigheid die in verwondering en ontroering over de schepping van het werk uitmondt. Door de olieverf op de juiste manier te mengen, weet ze steeds warme kleuren op het paneel of doek te toveren. Toch springt er telkens een enkele schakering levendig naar voor. Dat is het lichtje dat aan de toeschouwer toont dat hij naar een levendig schilderij kijkt, een tableau van bloemen en fruit, levende materie – niet naar een dode foto. Het blijft spontaan, mede door de mooie lichtinval die de juiste accenten legt.
Samen
Kleur is een belangrijk aspect in het dagelijkse leven van Magda Resseler, het toont haast de weg naar het hart. Ze kan enorm genieten van werk van anderen, wanneer kleuren spreken. Ze denkt daarbij aan kunstenaars als Salvator Dali, die een brede horizon hadden, maar zelf hun eigen ding deden. Die brede horizon zorgt voor vooruitgang. Zo was er bijvoorbeeld een mooie symbiose in de fijnschilderklas waarbij leerlingen mekaars werk eerlijk evalueerden en zo samen vooruit kwamen.
Zo ook geniet Resseler van mooie aquarellen waar kleuren in elkaar overvloeien, of kleurrijke landschappen die met groffe borstelstreken op het doek werden gezet. Zij spreekt zich niet uit in wat kunst is, maar laat zich verrassen door de oprechte ervaring. Diezelfde eerlijke intuïtiviteit is terug te vinden in haar werk als een zeker rustpunt.
