Ze valt meteen op. Kleurtjes en vrolijke tekeningen. Martine Dosselaere zoals ze is. Ze tekent met alles wat ze kan vinden, van wasco tot acryl, ecoline of balpen, op alles wat ze kan vinden als een onstuitbare bron van energie. Geen twee werken zijn gelijk, maar allemaal o zo duidelijk Martine, alsof ze ons iets duidelijk wil maken.
Haar kunst is eerlijk, ze voert ze uit zoals ze binnenkomt. Het is een microkosmos van al wat je in haar kleurrijke levensomgeving kan aantreffen. Een sterk gevoel voor continuïteit en ecologie, het eeuwig maken van dingen. Zo gebruikt ze bladeren van oude boeken en wekt ze terug tot leven. Kijken naar haar werk krijgt hierdoor zoveel extra dimensies. Wat je kan lezen, wekt een gevoel op waarbij men het vervolg wil kennen. De volgende tekening dompelt je echter onder in een compleet ander verhaal, maar doet hetzelfde. Het is een beetje als in die kleurrijke bokaal vol zuurtjes grijpen en willen weten hoe ze allemaal smaken.
De wereld zoals ze is, je leest iets vreselijks, of iets economisch saai en droog en beseft hoe onze wereld werkt. Martine schenkt oplossingen, door die vrolijke kat, of dat vrouwtje met haar rode lippen dat je wil omarmen. Je aandacht gaat ook even lopen door een of andere cijferreeks zonder verdere betekenis die plots voor je ogen verschijnt, maar toch ga je zoeken.
In de imperfectie schuilt de boodschap, in het beeldend vrijlaten van instincten. Het is daar waar de gouden regel schuilt, die het dichtst bij een mogelijke definitie van kunst komt. Je laat los wat in je binnenste leeft, je volgt je ingevingen op het moment, volgens een geheel persoonlijk patroon, van waaruit mensen duidelijk jouw stempel kunnen opvangen om er vervolgens hun eigen verhaal aan te knopen. Je kijkt open naar de wereld en ontvangt.
Je kan de wereld van Martine en haar eveneens artistiek actieve partner Patrick Craeynest bezoeken te Oostende. Open atelier dagen worden via haar Facebook en Instagram meegedeeld.
Dagje kust, dagje Martine?