Nancy Luijks – The art of living

by Knopskaya

Foto: Jo de Groote – JoPhotography
Nancy Luijks was van jongs af creatief bezig. Dat ze ooit zou evolueren naar waar ze nu staat, had ze zich toen nooit kunnen inbeelden. Het is doordat ze onbewust wel steeds baat had bij haar bezigheden, dat deze stil maar zeker konden groeien en ontplooien. Het was pas een aantal jaren geleden, na een heel levenspad te hebben bewandeld, dat ze besefte dat ze klaar was om haar volledige palet aan emoties aan de wereld te tonen.

Levenslessen

Soms moet je heel diep zitten, om plots te beseffen waartoe je in staat bent. Het voelde als een heel ontwaken dat ik mijn ervaringen kan overbrengen via mijn kunst. Symboliek en sturing zijn daarbij heel belangrijk.

Laat het leven kabbelen, heb vertrouwen dat er een pad voor u is weggelegd

Ik heb een hele tijd met cirkels gewerkt, klokken, sturen, slijpschijven. Waar ik in het hele begin werkte met pure emotie, ben ik geëvolueerd naar een breder beeld. Geen rechtstreekse boodschappen meer, gezien ik klaar ben om mijn werk te delen naar anderen toe. Kunst is tenslotte communicatie. Wanneer ik iemand anders zichzelf kan laten vinden, zie ik mijn missie als geslaagd.

Boei
Ik werk graag met diepte, het is voor mij belangrijk dat die diepte samen met het geheel exact klopt, om het juiste gevoel teweeg te brengen.

Het is als meegesleurd te worden in je eigen verhaal.

Het vergt een hele opbouw. In de eerste plaats zie je een mooi object dat je aandacht trekt, maar daarna merk je dat het abrupt kan worden onderbroken door een grove structuur die het fijne dreigt de diepte in te duwen. Als toeschouwer krijg je dan plots die reflex dat je het naar je toe wil trekken, als een soort van reddingsboei. Zo wil ik ook duidelijk maken dat het best ok is om je fragiele kant te laten zien.

Sleet
Ik vind het ook fascinerend om mijn materiaal zelf een natuurlijk proces te laten ondergaan. De combinatie van oud en nieuw zijn daarbij belangrijk. Roest vind ik geweldig om mee te werken. Zo kan mijn ondergrond evengoed een metalen plaat zijn als een maagdelijk canvas. Sleet maakt tenslotte deel uit van het geheel.

Je moet steeds wat afbreken, en vooral loslaten, om iets nieuw te kunnen opbouwen.

  Zo verwerkte ik  een oude leren jas als ondergrond van een abstract werk. Dit hele gegeven heeft echter niets te maken met recycle art. Wanneer mensen het zo willen noemen, vind ik dat absoluut niet erg, het is tenslotte mixed mediastijl. Maar het draait eigenlijk om zoveel meer.  Men kan in het leven ook bij zichzelf vernieuwende dingen vinden en men kan zichzelf blijven vernieuwen. Het is het openstaan daarvoor, dat letterlijk en figuurlijk verlichting brengt.

Vergankelijkheid

Er werd me ooit gevraagd om as te verwerken in een werk. Het creëert een grotere aanwezigheid voor de nabestaanden, om hun geliefde  afgebeeld te zien, dan een urn in een hoek te plaatsen. Daar is helemaal niets luguber aan, het is zelfs heel eervol. We zijn tenslotte allemaal een fragiel stoffelijk omhulsel. Het is ook zo dat de structuren die ik verwerk rondom het portret van de overledene, en waar diens assen worden in verwerkt, grover zijn van aard, en een onvermijdelijke “natuurlijke” structuur hebben.

What’s in a name.

Het feit dat de dierbare op een mooie vlakke ondergrond centraal staat, creëert opnieuw die diepte waar ik voor ga, waardoor je de aanwezigheid nog beter kunt ervaren. Het is de kringloop van het leven en dat mag best bespreekbaar zijn. Het was voor mij een heel mooi moment, omdat diegenen die het werk bestelden echt wel mijn kunst begrepen had. Ik werk inmiddels samen met een aantal uitvaartcentra. Ik zie het als een dienstverlening die samenhangt met de hele bedoeling achter mijn werk.

Meer

Ik denk dat ik er klaar voor ben om ook anderen te helpen zichzelf te ontwikkelen en zichzelf terug te leren ontdekken. Het is perfect normaal dat niet iedereen zich verbaal even sterk kan uiten. Maar expressie hoeft niet absoluut verbaal te zijn, want dan boet men in aan eigenheid. Dat kan nooit de bedoeling zijn. Expressie moet ongedwongen blijven en totaal persoonsgebonden, puur plaatsvinden. De boodschap primeert op die manier. Enkel zo kan men zijn of haar eigen talent ontwikkelen.

 

Het werk van Nancy Luijks is nog gedurende heel de maand februari te bewonderen in Galleria ’t Oog, Befferstraat 22 te Mechelen Centrum.

http://www.artbynans.com

 

 

 

Misschien houdt u ook van:

Wij gebruiken cookies om onze website en de inhoud er van te optimaliseren. Akkoord