Nauwelijks tien minuten van onze hoofdstad verwijderd bevindt zich een kunstgalerij waar kunstliefhebber, kunstenaar, investeerder en performers zich thuis voelen. De man achter de gevel is Hugo Tanghe. Hij zorgt in galerij MixArt voor een professioneel kader binnen een huiselijke sfeer. Zelfs de kunstwerken voelen er zich kiplekker – althans dat zouden ze getuigen indien ze konden praten. En daar maken we al meteen een fout. Kunst spreekt! Tijdens de jongste expo Mysteries werd dit ruim bewezen.
Mysteries
Tijdens de expo Mysteries die zopas afliep werd de nadruk gelegd op drie verschillende kunstenaars en hun diversiteit in werk en uitvoeren. Laat dit het unieke karakter van de galerij zijn; zoveel verschillende kunstenaars en kunstwerken horen er samen thuis en zo voelt het ook aan. De sleutelzin is menselijkheid op professionele schaal.
De schilderijen van deze expo kwamen van de hand van de Nederlandse schilder Vincent M. Bakker. Ze zijn kleurrijk geïllustreerde taferelen van bizarre situaties; een vrouw die een grijs huis verlaat waarnaast een rode auto in het niets staat, een oude vrouw die aan tafel voor een bord hersenen zit met een kikker ernaast. Iedereen kan wel 100 verschillende verhalen bedenken of zich 100 vragen stellen bij het aanschouwen van deze interessante collectie.
De eveneens Nederlandse kunstenaar Johan van der Burgt maakt steampunkstijlgewijs glazen kasten waarin hij bewegende zelfbedachte en eveneens vervaardigde objecten en constructies steekt. De beweging op zich is nutteloos, maar toch wordt de toeschouwer telkens uitgenodigd door zichzelf – als een soort van onweerstaanbare drang – om aan dat ene hendeltje te draaien of op die ene knop te drukken en zo de beweging terug op gang te brengen.
Mysterie nummer drie is de schilder – vroeger actief binnen de Belgische rockscene als gitarist en songwriter – Willy Heroes. Hij is een selfmade man – oprecht. Zo is ook zijn werk. Hij maakt portretten van vrouwen die een verhaal uitmaken binnen het verhaal van zijn eigen leven. Hij schildert ze trots, hun verhaal in hun blik. Ook zijn vriend en vroegere collega Arno werd levensgroot geschilderd. Het lijkt daarbij of hij in nonchalante houding met doordringende blik recht in de camera kijkt die verfborstel heet.
Woord en muziek
Expo Mysteries werd ingeleid door woord. Diegene die hier schrijft las toen voor. De beoordeling behoort toe aan het publiek.
De muziekgroep The Fortunate Few sloot de expositie af. De band is vijfkoppig. De mannelijke sectie verzorgt het instrumentale en vocale, de vrouwen zingen tweestemmig achtergrondstemmen die meermaals naar de voorgrond verhuizen. Het concept van deze muzikanten staat trouwens oog in oog met het concept van galerij MixArt zelf. Ze mengen vlot muziekstijlen uit de jaren zeventig en tachtig met daarbij zelfs een streepje Klassiek. Een knipoog naar Edvard Grieg, maar eveneens gitaarwerk dat wel vaker richting Eagles ging, toetsenwerk dat hammondorgelsounds produceerde richting Doors om daarna als tweede gitaar op te duiken. De basis is puur akoestisch, maar alle effecten electronisch; de vrouwenstemmen beetje jazzy en soul. Bottomline: het plaatje klopte. Fijne extra was de projectie van clips op de achtergrond.
U kunt deze groep ontdekken via volgende site, waar u eveneens hun jongste clip kunt bekijken.
Galerij MixArt ontdekken?
Nog een knipoog naar de vernissage – met dank aan Johan van der Burgt (inloggen via Facebook)