Foto’s ©Tim Van Laere
‘Kunst is een leugen die ons de waarheid doet beseffen, althans de waarheid die ons is gegeven om te begrijpen.’ Deze quote van Picasso omvat het oeuvre van Rinus Van De Velde in zijn volledigheid. Wanneer je de nieuwe tentoonstelling van Van De Velde betreedt schaar je je snel achter deze bewering en word je zo weg getransporteerd naar de meest absurde realiteit waar je hand in hand loopt met artiesten zoals: Claude Monet, Joan Mitchell, enkele complexe asbakken en Van De Velde zelf.
(Inner) Travels
Je komt het snel genoeg te weten na het lezen van de korte introductie van de tentoonstelling Inner Travels. Rinus Van De Velde reist niet graag. Veel liever blijft hij in zijn studio om daar in zijn eigen omgeving reizen en verhalen te bedenken. Van De Velde deelt de eerste ruimte met andere kunstenaars die ondanks tegenpolen van zijn oeuvre te lijken, door interpretaties van Van De Velde gelijkgestemde geesten worden. Een werk van Monet: La pointe du Cap Martin, 1884 dat een woelige zee afbeeldt die op de rotsen botst wordt vergezeld door een gigantisch tableau uit houtskool van Van De Velde waarop twee reizigers in een kano op een rivier op tocht zijn met aan de onderkant een tekst die leest: Dear, I believe after travelling around for all this time I finally found an area suittable for all of us to stay… Deze twee werken lijken gemaakt door kunstenaars die eenzelfde filosofie zouden delen over het afbeelden van plein-air taferelen, maar natuurlijk weet de toeschouwer dat het tegenovergestelde waar is. Wat steeds voor een fijne paradox zorgt in het ervaren van alle getoonde werken. Van De Velde slaagt erin om ons te doen geloven dat deze filosofie de zijne is omdat zijn werken steeds ondersteund worden door een paragraaf tekst die de ervaring, gevoelens en interpretaties van zijn personages beschrijft en mrt ons gedeeld wordt.
Een narratief is wat de werken van Van De Velde verbind. Zo beweert hij zelf: ‘Een oeuvre heeft een narratief en de structuur ervan nodig om betekenis te krijgen.’ En dusdanig creëert hij zijn eigen fictieve biografie die de bodem van zijn werken versiert. Maar wie op zoek gaat naar een consistente, lineaire vertelling zal teleurgesteld realiseren dat deze niet te vinden valt omdat ze niet bestaat.
La Ruta Natural
De tweede film door Van De Velde, na zijn debuut met: The Villagers (2019). La Ruta Natural wat een palindroom blijkt te zijn. Betekend de terugkeer van Van De Velde naar zijn kartonnen realiteit. Een nieuwe episode in zijn fictieve biografie die al even surrealistisch en cryptisch is als zijn eerste kortfilm. Maar wanneer je het resultaat ziet begrijp je waarom film als medium interessant voor Van De Velde is. Je merkt het al op wanneer je naar zijn houtskoolwerken kijkt. Het geënsceneerde tafereel dat gefotografeerd wordt en nadien geïnterpreteerd wordt naar een tekening is erg filmisch opgesteld en vaak even dramatisch belicht, wat maakt dat het haast een gepauzeerd beeld uit een film lijkt. Deze observatie werd ongetwijfeld door Van De Velde zelf ook gemaakt en maakte het zo dat film een succesvol onderdeel van zijn oeuvre is geworden.
Inner Travels heeft misschien niet de intentie termen als een retrospectieve op te roepen. Maar in deze tentoonstelling krijg je zo’n mooie collectie en samenstelling van werk, dat wanneer je de Bozar verlaat je er zeker van zijn dat je de essentie van Rinus Van De Velde zijn artistieke visie ervaren hebt.
